Andvari - 01.05.1967, Qupperneq 22

20
JÓHANN BRIEM
ANDVARI
sé ég leikhúsið og Dýrgripahús faraós. Nú hafa skuggarnir fært sig til, og er
víða hægt að taka ljósmyndir, þar sem það var áður óhagstætt vegna skugga.
Og aftur opnast gjáin, mjó rifa á vinstri hönd, en mér finnst hún vera rniklu
lengri á bakaleiðinni en hún var áður. Og loks víkkar aftur til veggja, og Mósesar-
dalur opnast. Sé ég þá hvar úlfaldalest kemur skáhallt niður brekkurnar sunnan
megin og stefnir niður í dalinn. Kvöldsólin skín á rauðar hettur og skrautofin
söðuláklæði. Nú er lestin að nálgast áfangastað, þreytt eftir erfiðan dag. Hún
er eflaust á leið sunnan frá Rauðahafi.
Þótt hiti hafi ekki verið til ama á þessurn fagra haustdegi, er hressandi að
fá sér svaladrykk í veitingaskálanum við vegarendann. Þá lrefst heimförin, og
er dvalið dálitla stund við Mósesarlind. Hjá E1 Ma-an er komið aftur á þjóð-
veginn, og er síðan ekið með sama ofsahraða og áður norður eftir eyðimörkinni.
Skammt norðan við E1 Ma-an sáum við járnbrautarlest á Hedjas-brautinni,
og stefndi 'hún til norðurs. í þessu óendanlega sandhafi er járnbrautarlest svo
smá og vesældarleg, að ég lít hana allt öðrunr augum en í byggðum löndum.
Þetta var vöruflutningalest, vagnarnir opnir kassar og gufuvagninn af gam-
alli gerð.
Sólin seig bak við bleika sandhóla, óvenjulega rauð, en hirðingjatjöld og
úlfaldahjarðir hurfu inn í kvöldskuggann. I vestri voru blikubönd niðri við
sjónbrún, senr boðuðu það, að dagurinn á nrorgun yrði ekki eins fagur og sá,
sem var liðinn.
Við áðunr einu sinni á leiðinni, á sama stað og fyrr. Meðan við dvöldunr
þar, húmaði ört. Aftur er haldið af stað og ekið eins hratt og áður, þótt nú séu
ljós kveikt á bílunum. — Þetta er sanra gatan og Móses tróð, er hann lrafði
skýstólpa til leiðsögu á daginn, en unr nætur eldstólpa.
Rökkrið verður að myrkri, en loftið er hlýtt og þægilegt. Hvergi sést ljós,
svo langt sem augað eygir. Við erum þreyttir eftir langan dag og berumst óð-
fluga til norðurs, meðan haustnóttin tendrar sínar eilífu stjömur yfir eyðinrörk-
inni.