Andvari - 01.05.1967, Qupperneq 106

104
ÁRNI G. EYLANDS
ANDVARI
staða ríkti á sviði hagræðingar, myndi
senn færa allt í kaf.
Mjólkurbúin mörg þurfa einnig auk-
innar hagræðingar við, svo mikil er fram-
förin á því sviði, sjálfvirkni margskonar.
Annars hygg ég, að í þeim sé ef til vill
betur á statt en í sláturhúsunum, og að
ég tali nú ekki um föðurvörufarganið
mest allt
Og loks skal ég ekki gleyma áburðar-
verksmiðjunni, þar er lélegur áburður
framleiddur í óhentugri verksmiðju við
litla hagræðingu, og hefir svo verið frá
upphafi. Þetta kemur niður á búskap
bænda og framleiðslu búvara í miklurn
og sívaxandi mæli. Hér er hægt og stend-
ur vonandi til að gera mikla betrumbót.
Þetta var nú á landbúnaðarsviðinu.
Það er víst sætt sameiginlegt skipbrot.
Auðvelt er að koma auga á það, og þarf
enga fagþekkingu til, hve miklu er ábóta-
vant, og hve mikið vantar á skynsamlega
hagræðingu á mörgum öðrum sviðum á
landi hér við framleiðsluna. Læt mér
nægja að benda á hina gegndarlausu
keyrslu og aftur keyrslu á fiskinum í
stað þess að hagræða svo byggingu hafn-
armannvirkja og fiskiðjuvera, að hægt
sé sem víðast að landa fiskinum úr bát-
unum og inn í dyr án aksturs á bílum.
Fróðlegt er að bera þetta saman við sjó-
húsin gömlu og nýju víða í Noregi, þar
sem fiskibátarnir leggjast bókstaflega
upp að dyrum. Nú á tímurn færibanda
og annarrar slíkrar tækni hlýtur að vera
stórkostlegt verk óunnið á þessu sviði
fiskiveiðanna og fiskiðnaðarins bæði til
þess að lækka kostnað við framleiðsluna
og bæta meðferð vörunnar. Hér sem víðar
er fyrsta sporið að koma auga á eyðslu-
verkin. Nú þykir víst allur aksturinn á
fiskinum bara sjálfsagður hlutur, og svo
verður útgerðin og frystihúsin að fá verð
fyrir vörurnar í samræmi við það. — Það
er víðar pottur brotinn en á sviði land-
búnaðarins. En þar er nú að mínu viti
meinsemdin mesta oftríán á aukna rækt-
un —- aukna að víðáttu, og vantrúin á
getuna og þörfina að bæta ræktun þá,
sem fyrir hendi er.
Bændur, trúið varlega öllum einhliða
áróðri um aukna ræktun eins og nú
standa sakir, „horfið heim á bú“ og hafið
sjálfir „augu á eigin högum“. Farið að
líta til þess að gefa plógnum meiri gaum,
kunnáttunni að plægja, að hún er ekki
óþörf, hið stóra en þó vel vinnanlega
verk bíður, að plægja túnin og endur-
rækta þau til hags og gleði fyrir þá sem
nú búa og hina ungu, sem vilja nema
staðar við búskapinn.
Ritað í febrúar 1966.