Andvari - 01.01.1999, Blaðsíða 19

andvari
EINAR ÓLAFUR SVEINSSON
17
Einar Ólafur hefur varðveitt mikinn fjölda bréfa frá foreldrum sín-
um á námsárunum, sem sýna náið og innilegt samband. Trú Vilborg-
ar og ástríki birtist á fallegan og opinskáan hátt í bréfum hennar.
Ahyggjur þeirra hjóna af heilsu sonarins voru auðvitað miklar eftir
að hann veiktist, en það kemur líka skýrt fram að hugarró og æðru-
leysi, sem hann sýndi í bréfum sínum, hefur orðið þeim til mikillar
huggunar. Gleðin er líka einlæg þegar heilsan fer batnandi. Stundum
er minnst á peningasendingar og annað gagnlegt í þessum bréfum,
og ekki er að efa að foreldrarnir hafa lagt fram allt sem þau gátu til
að synirnir gætu náð markmiðum sínum á menntabrautinni. Freist-
andi er að birta hér nokkrar glefsur úr einu af bréfum Vilborgar til
Einars. Það er skrifað 15. júlí 1924:
Hjartans þakkir fyrir þitt góða síðasta brjef . . . líka sendi eg þjer svolítið af
íslenskum blómum sem eg hef verið að safna . . . Pabbi ætlar að senda þjer
Jónsbók og Passíusálma. Þessar bækur eru nú hjá bókbindara sem ætlar að
gjöra sem hann getur að hafa þær tilbúnar í kvöld . . . mjer er gleði að þessar
bækur komist til þín, eg veit, hjartkæri sonurinn minn, að það verður þjer
bæði til ánægju og blessunar ef Guð gefur þér heilsu til að lesa þessi Lífsins
orð sem víða er að finna í þeim.
Veikindi Einars Ólafs voru svo alvarleg að honum var vart hugað líf,
og sumarið 1925 fór Vilborg móðir hans utan til að hjúkra honum, og
heim hefur hann komið það sumar. Væntanlega hafa þau verið sam-
ferða.
Enginn þarf að efast um áhyggjur foreldranna af veikindum þessa
efnilega sonar, en vinum hans var heldur ekki rótt. Alllangt bréf frá
einum þeirra hefst á þennan hátt:
Saint-Maurice 8. des. 1925.
Vinur minn góður og blessaður.
Sjaldan eða aldrei á æfi minni hef ég fagnað eins innilega og hjartanlega
bréfi frá nokkrum lifandi manni, eins og því er þú sendir mér í dag. Svei mér
ef ég ætlaði ekki að gánga af göflunum af fögnuði. Guði almáttugum sé lof
og dírð, o.s.frv.
Ég þakka þér af öllu mínu hjarta firir að þú skulir vera lifandi. Ég held að
einginn maður hafi gert mér annan eins greiða um dagana eins og þú, er þú
skrifar mér nú, að þú sért lifandi.
Þinn Halldór.