Andvari - 01.01.1958, Blaðsíða 80

76
Aðalgeir Kristjánsson
ANDVARI
mér að benda á það, að báðir þessir viðburðir virðast vera í nánu
sambandi hvor við annan, þannig að befði uppþotið í skólanum
verið bælt niður í tæka tíð, liefði mótblásturinn gegn prófastin-
um að minnsta kosti ekki komið fram í dagsljósið í þetta skipti.
Lýðurinn hefir einnig bitið það í sig, að bændahreyfingin á
Norðurlandi á síðastliðnu sumri, sem stefnt var gegn Jobnsen
amtmanni, muni ekki verða litin alvarlegum augum af stjórn-
inni í Danmörku, þar sem einstaka menn af þeim, sem skyn-
bærari eru, eru sömu skoðunar. Allt bendir því til, að embættis-
mennirnir hér á landi séu ekki fastir í sessi, ef þessi lítt rökhugs-
aða von skyldi rætast.
Með tilliti til afstöðu stjórnarinnar til þessara bræringa eru
ríkjandi tvær skoðanir hér í Reykjavík, sem gefa til kynna tvenns
konar stjórnmálaleg sjónarmið. Sumir álíta, að stjórnin muni líta
á þetta sem saklausan barnaleik; stjórnin, segja þeir, mun ekki
álíta það liæfa að beita valdi, það geri aðeins illt verra. Það
gagnar ekki, bæta þeir við, að ætla sér að beita réttvísi laganna,
þar sem svo margir eru á móti lögunum. Aðrir eru liins vegar
þeirrar skoðunar, að slík friðar- og friðsældarhugsjón sé tæpast
til bjá stjóminni, og hún bljóti að ganga götu réttlætisins og
taka fastar og ákveðnar ákvarðanir, svo framarlega sem bún vill,
að ísland skuli balda áfram að lúta Danmörku.
A síðastliðnu hausti sendi eg allranáðarsamlegast umsókn um
að verða settur dósent í heimspeki við Prestaskólann og gat þess
jafnframt, að ég væri fús til að takast á hendur kennsluna í
jarðfræði og dýrafræði við Latínuskólann, ef sú skylda yrði lögð
mér á herðar, og bíð til vorsins til að sjá, hvernig málin leysast.
í umsókninni talaði eg ekki um, hvaða laun eg óskaði eftir að
fá í þessari stöðu, þar sem mcnntamálaráðherrann hafði ákveðið,
að þau skyldu vera 500 dalir á ári á fjárlögum skólans; þó er
mér ljóst, að það er alveg í minnsta lagi, sem hægt er að draga
fram lífið á hér í Reykjavík, þar sem húsaleigan er 100 dalir á
ári fyrir utan eldsneyti.
Að lokum vil eg gerast svo djarfur að láta fylgja beztu kveðju