Andvari - 01.01.1940, Qupperneq 95

andvari
Finnland.
Eftir Baldur Bjarnason.
Þegar maður nálgast Finnlandsstrendur, verður það fyrst
skerjagarðurinn, sem rnætir augum manns. Meðfram strönd-
um Finnlands endilöngum liggja raðir af ótal skerjum, hólm-
um og smáeyjum. Utan til eru það gróðurlaus klettasker og
sandorpnir smáhólmar, en eftir því sem að nær dregur landi,
verða hólmarnir og eyjarnar grösugri og gróðursælli og úir
þar og grúir af smáþorpum og fiskiverum. Ströndin er vog-
skorin, með ótal víkum og smáfjörðum, og þegar maður kem-
ur inn á meginlandið, er landið svo vötnótt og vötnin svo
kvíslótt og vogskorin og full ef eyjum og smáhólmum, að
erfitt er að segja, hvort hér er um að ræða land með vötn-
um eða haf fullt af eyjum. Milli vatnanna er landið víða
vaxið skógum og fullt af klettóttum smáhæðum og ásum.
Uandið er hvergi mjög hátt, aðeins nyrzt eru fjöll, sem ná
1100 m. hæð. Sunnan til í miðju landi er lág háslétta, en
uiest allt landið er ásótt láglendi. Þetta víðáttumikla, vötnótta,
óslétta og skógi vaxna láglendi myndar nokkurs konar brú
núlli Austur-Evrópu og Skandínavíuskaga. Einnig að nátt-
úrufari og gróðurlagi stendur Finnland mitt á milli Rúss-
lands og Skandínavíu.
En þjóðin, sem byggir hið undurfagra þúsundvatnaland,
er sérstök að máli og uppruna og jafnvel að menningu. Langt
austur í Rússlandi, kringum efri hluta Volgu, búa þjóðir
náskyldar Finnum. Á íshafsströndum Rússlands og norð-
austan til í Úralfjöllum búa einnig finnskar þjóðir. Magy-
arar, fjölmennasta og frægasta frændþjóð Finna, býr suður
á Ungverjasléttu. Lappar, sem byggja nyrztu héruð Finn-
lands og Skandínavíu, tala finnskt mál, en í útliti eru þeir