Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 12

r** 3SÍ
SMÁSAGA EFTIR
TEIKNING: BALTASAR.
Núna fer að Kða að jólum og
daginn fyrir Þorláksmessu eru lið-
in sextán ár síðan það gerðist, sem
ég' ætla nú að segja frá.
Ég sat við að leiðrétta stlla (
vinnuherbergi mínu að aflíðandi
miðdegi. Þá kom til mín sonur minn,
sex ára gamall, og ég sá, að hon-
um var eitthvað sérstakt niðri fyr-
ir. Já, líklega hafði mamma hans
vísað honum til mín. Oftast var það
svo, að vandamálin komust ekki
lengra en til hennar, því að ég
hafði svo mikið að gera við að
sinna börnum og unglingum ann-
arra foreldra, að ég mátti ekki vera
að hugsa neitt verulega um mín
börn. Skrítið! Onei, það var mjög
veigamikill þáttur f afkomu minni
og minnar fjölskyldu, að ég kenndi
og leiðbeindi börnum annarra.
En stundum var það, þegar
mamma lenti í vandræðum, að hún
vísaði honum til mín — nú, stund-
um stóð líka þannig á, að hún
hafði svo miklu og margvtslegu að
sinna, að henni gafst ekki tóm til
nokkurra viðhlítandi úrlausna á
vandamálum hans, þv( að þau bar
oft bráðan að, og biðlundin hjá
honum var yfirleitt ekki mikil.
Honum datt afar margt ( hug,
og það var nú síður en svo, að við,
foreldrarnir, gætum gefið svör við
öllu eða teldum það meinlaust, sem
honum kom til hugar að fram-
kvæma. Ekki þar fyrir: Það var ekk-
ert illt í því, sem hann hafði hug
á, en samt gat það verið mjög
hættulegt. Og sumt af þvf, sem
honum fannst engin þörf á að bera
undir okkur, en sjálfsagt að koma
( verk strax og honum flaug það
( hug, kostaði hann allmiklar svað-
ilfarir og jafnvel meiðsli — og þau
stundum mjög alvarleg. En hann
komst furðanlega frá flestum af
sínum uppátækjum. Það var nú til
dæmis, þegar hann var í sveit: Þá
æfði hann sig á því að standa upp-
réttur á klifberahesti og þeysa yfir
stokka og steina. Svo færði hann
sig upp á skaftið. Hann tók reið-
hesta ( haganum, beizlaði þá, fór
á bak þeim, stóð upp og þaut svo
yfir landið svo hratt sem hesturinn
komst. Og drengnum varð ekkert
hált á þessu. . . Einu sinni datt
honum í hug að búa til vél, sem
gengi fyrir púðri. Móðir hans bað
hann að lofa sér því að reyna það
aldrei. Hann hugleiddi málið. Svo
sagði hann:
— Nei, mamma, ég held ég eigi
ekki að lofa þér þessu.
— Því þá ekki?
— Af því, að ég verð þá að
halda það.
— En það er það, sem ég vil,
elskan mín.
— Já, en ég veit, að mér Kður
12 VIKAN-JÓLABLAÐ