Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 104

HIS MASTER’S VOICE
SJÖNVÖRP með 19“ og
23“ skermi. Erlendis
eru sjónvörp þessi
þekkt fyrir úrvals gæði.
Hérlendis eru þau ekki
síður þekkt fyrir lágt
verð. Sjónvörp með
19“ skermi kosta til
dæmis kr. 13.350.oo.
FÁLKINN HF.
Hljómplötudeild
!
kannske báðir fengið að vera
hér alltaf? Martha Hart skaut
upp kollinum fyrir aftan þá og
tók um höndina á Jamie og
leiddi hann að stiganum. — Má
Um leíö og
jólahátidin
gengur i garö,
viljum vér
minna á nauösyn
heimilis
tryggingar.
Gleðileg jöl,
gæEurikt komandi ár!
ALMENNAR W
TRYGGINGAR HF
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
Slml 17700 M
ég sofa hjá Paddy? spurði hann
vongóður.
-—• Alls ekki. Martha hjálpaði
honum úr frakkanum. — Almátt-
ugur, hvað er að sjá þig! Hún
hallaði sér fram og skoðaði
buxnarass hans. - Sazlu uppi
á þreskivél?
Jamie roðnaði. — Ég var bara
að renna mér. En ég er með aðr-
ar buxur í töskunni.
Hann tók til óspilltra málanna
að lýsa því sem hann hafði tek-
ið sér fyrir hendur, meðan
Martha næstum ýtti honum upp
stigann og inneftir ganginum.
í sama bili lifnaði yfir safn-
inu í forsalnum. Á sinn hátt
hafði hver og einn hingað til
glaðzt yfir návist Jamies, því
hann gaf þeim tækifæri tit að
átta sig og koma fyrir sig orði.
Martin Westbury varð fyrstur
til að rjúfa þögnina. Hann gekk
inn í skin lampanna báðum
megin við eldstæðið. Hann
neyddi fram bros; grá, þreytt
augun, mött af ótta og örvænt-
ingu, fundu og héldu augnaráði
Adrienne með gegnumþrengj-
andi ákalli. — Það er allt í lagi,
sagði hann. — Enn er ég ekki
dæmdur afbrotamaður. Hélztu að
ég yrði ákærður?
— Ég vissi ekki hverju ég átti
að trúa, svaraði hún hreinskiln-
islega.
— Það undrar mig ekki. Ég
vissi ekki almennilega hverju ég
átfi að trúa sjálfur. Hann gekk
nær henni, en bar sig ekki til að
snerta hana. Hún velti því fyrir
sér hvort hann ætti erfitt með
að halda aftur af sér eða hvort
hann fyndi enga þörf til þess
lengur. Hún horfði á hann en
undraðist ekkert lengur. Fyrir
sitt leyti vissi hún að hann þurfti
ekki annað en taka hana í fang-
ið, og efi og ótti síðustu klukku-
tíma myndi gleymast í vissunni
um líkamlega þörf hans fyrir
hana ■—en það var meiri þörf
sem varð að vera. Hann þarfn-
aðist þess að hún tryði á hann.
Hann þarfnaðist þess að skiln-
— Nú er komið að mér . . Hvernig væri að ég fengi ofurlitla
viðbót við matarpeningana, meðan þú ert svona glaður og gjöfull?
104 VIKAN-JÓLABLAÐ