Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 94

Raðsófasett
Bóistrarinn býður aðeins smekklega og vandaða vöru á
hagkvæmu verði.
Bólstrarinn
Húsgagnvinnustofa — Hverfisgötu 74 — Sími 15102
Konica
iKonica
iKonica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
klonica
Konica
Konica
iKonica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
Konica
KONICA EE MATIC
me8 sjálfvirkum liósmæli —
ekki er hægt a8 hleypa af
nema nægileg birta sé
fyrir hendi.
KONICA AUTO S2
sjálfvirk — e8a ekki sjalfvirk.
Cd-S Ijósmælir,
traust — auSveld í notkun.
KONICA AUTO SE
me3 rafmagnslokara. Taka má
20 myndir í hvelli án þess a8
snúa filmuna áfram me8 handafli
sjálfvirk — úti sem inni me8
leifturljási.
FÆST UM LAND ALLT
AUSTURSTRÆTI
LÆKJARTORGI
— Þú ert orðin föl og mögur,
sagði læknirinn og brosti breitt,
um leið og hann tók um úlnlið
hennar með þumal og vísifingri.
— Hm, datt mér í hug. Ójafn
æðasláttur. Ég skal gefa þér lyf-
seðil upp á bætiefni og léttan
matarkúr. Inn í bílinn með þig,
ég ætla að ná í vín. Þannig hvarf
hann inn í The Lame Duck og
kom þaðan skömmu síðar með
pakka undir handleggnum. —
Jæja, þá er allt tilbúið, muldraði
hann ánægður og þrýsti sér und-
ir stýrið.
— Ertu nú viss um, að þú
gerir þig ekki óvinsælan? spurði
Arienne.
— Skítt með það, Jessiop
heldur við virðingu fjölskyld-
unnar, þangað til ég skýt upp
kollinum á ný. Ég bað Joe
Hackett að hringja heim og láta
vita hvar ég væri. Kannske rek
ég hausinn inn í klúbbinn seinna.
Hann hallaði sér að farþeganum
og bretti frá sér frakkanum. —
Miklu seinna. Sjáðu bara, ég er
selskapsklæddur. Hann strauk
yfir stíft skyrtubrjóstið og blikk-
aði aftur. — Verst að ég skyldi
þurfa að tefjast þetta.
Martha Hart lét sömu skoðun
í ljósi, klukkutíma seinna, þeg-
ar hún tók diskana af borðinu.
— Synd og skömm, að þér skul-
ið sitja hér, sagði hún með á-
hyggjusvip. — Svona fínn og
stífpuntaður.
— Kæra Martha. Fyrir mál-
tíð eins og þessa ætti maður
skilyrðislaust að fara að minnsta
kosti í kjól og hvítt. Spencer
tók brosandi við kaffinu sínu,
um leið og hann kveikti í vindli.
Hann andvarpaði ánægður og
horfði á Julie Hamilton í gegn-
um vindlareykinn. — Þér eruð
svo hæg og fátöluð, frú Hamil-
ton. — Ég vona, að yður sé ekki
ami að mínum búralegu sveita-
mannsháttum.
Hún leit upp frá kaffibollan-
um og brosti dauft. — Nei, alls
ekki. Ég var bara að hugsa um
Jamie. Hún leit áhyggjufull á
Adrienne og mætti rannskaandi
augnaráði hennar. Það hafði ekki
gefist tími til að skýra Adrienne
frá neinu, að heitið gat. Hún
hafði ekki fengið tækifæri til
að segja henni að Martin hefði
verið lengi hjá henni áður en
hann fór að leita að syninum.
Dr. Speneer klóraði sér á nef-
inu. — Sá drengur þarfnast smá-
hirtingar við og við, ásamt móð-
urumhyggju og leiðbeiningum.
Hann leit glettinn á Adrienne.
— Þú mátt ekki taka það illa
upp, þótt ég segi, að við vonum
öll, að þú takir starfið að þér.
Hann tók eftir að litarháttur
hennar breyttist, en misskildi
ástæðuna. — Það eru ekki nema
nokkrir dagar síðan Joe Hackett
sagði mér, að hann væri nær
hættur að rekast á Westbury í
The Lame Duck. Bara einstaka
sinnum á kvöldin, og hann
94 VIKAN-JÓLABLAÐ