Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 69

fór nú barasta að brosa — með tár-
in í augunum — nærri því eins og
hún Sidda systir gerir stundum. Og
svo sagði hann:
— Nei, hann segir áreiðanlega
ekkert við því. Þú manst svo eftir
að biðja hann um það hin kvöldin
að gefa öllum gleðileg jól.
— Ég geri það á jólunum, sagði
ég . . . Nú, og svo fór ég, og hann
fylgdi mér fram . . Og jólagjaf-
irnar fá þau . . Heldurðu að
Hann sé nú ekki ánægður, pabbi
minn? . . Það heldur mamma.
Ég stóð upp og gekk til hans. Ég
kyssti hann. Og svo tók ég hann
og bar hann fram í eldhús til
mömmu hans. Hún brosti. Þá sagði
hann:
— Ég þarf nú að borða, mann-
eskjur.
Og móðirin kom með matinn, og
drengurinn fór að borða.
En eftir nokkrar mínútur var
hann sofnaður.
Mamma hans leit á mig, tók
hann svo í fangið og bar hann
fram að dyrunum. Hún leit um öxl:
— Við förum víst ekki í jólakött-
inn, sagði hún.
☆
t>cgar við flúðum úr
borgaraslyrjöldinni . . . .
Framhald á bls. 27.
á bónbjörgum fílhraustur maður-
inn. Þetta var ljúfmenni hið
mesta og tók málaleitun minni
vel. Ég ræddi líka við skipstjór-
ana á íslenzku skipunum og
spurði þá hvort þeir vildu ekki
taka hann með heim. Hann var
alltaf öðru hvoru niðri í skipun-
um og borðaði þar, en hvarf svo
nokkru áður en þau fóru. Var
því Ijóst að hann kærði sig ekk-
ert um að fara heim. Nú tók ég
til minna ráða, fannst ég ekki
geta látið við svo búið standa,
sfrákgreyið væri sýnilega á góðri
leið með að fara í hundana. Ég
sneri mér til lögreglustjórans og
sagði honum hvernig í málinu
lægi, ég væri þarna með góðan
pilt sem ég væri hræddur um og
ekki virtist hafa gott af að vera
lengur í þessu andrúmslofti þarna
í Barcelona, hvort hann gæti ekki
hjálpað mér að koma honum á
brott. Hann skildi aðstöðu mína
fullkomlega. Þegar pilturinn kom
næst niður á höfnina voru þar
fyrir lögregluþjónar og tóku hann
fastan. Honum var ekkert gefið
að sök, en næsta dag, um það
bil er skipið var að láta úr höfn,
var honum skotið um borð. Ég
veit ekki enn í dag hvort hann
grunar að ég hafi verið potturinn
og pannan í þessu, en heim er
hann kominn og hinn heiðvirð-
asti borgari. Maður verður stund-
um að vera nokkuð harðhenfur
við gott fólk.
Það bar við að menn voru
sendir til Spánar sér til heilsu-
bótar. Einn slíkur var sendur til
mín til þess að reyna að hafa
úr sér gikt, en á verri stað var
raunar ekki hægt að senda hann.
Bæði ég og aðrir sem þama
dvöldust þjáðumst töluvert af gikt.
Loftið í Barcelona er mjög slæmt
fyrir giktarsjúklinga. Þegar sól
er sezt verður töluvert döggfall,
göturnar verða þá rennandi blaut-
ar á örskammri stundu, og maður
verður allur rakur. Það er talið
að þarna sé mikil lungnabólgu-
hætta ef menn gæta þess ekki að
klæða sig vel, og máltæki segir
að kvöldloftið slökkvi ekki á
kerti, en það drepi mann.
Spánverjar eiga geysilega fjár-
sjóði af ævafornum spakmælum.
Það er stórkostlegt að tala við
fólk sem hvorki kann að lesa né
skrifa en hefur í hversdagslegu
máli sínu slíka lífvizku í spak-
mælum og orðtökum að helzt
minnir á innblásin skáld eða
sprenglærða heimspekinga.
— Hvernig byrjaði borgara-
styrjöldin á Spáni?
— Hún átti sér langan aðdrag-
anda en fyrir mér byrjaði hún
með því að um miðjan júlí 1936
gerðist það nótt eina að við vökn-
uðum við töluverða skothríð fyrir
utan húsið þar sem við bjuggum
uppi á áttundu hæð, kl. 4 um
morguninn, Ég fór út að glugga
og litaðist um og bar mér þá fyr-
ir augu einhver kynlegasta sjón
sem ég hef nokkurn tíma séð.
Þarna var töluvert stór hermanna-
flokkur, og skotin sem við vökn-
uðum við hafa vafalítið komið
frá honum. Fyrst sá ég ekki bet-
ur en margir hermannanna hefðu
fengið blóðspýju. Þeir voru allir
eldrauðir að framan, en seinna
fékk ég að vita þvernig á þessu
stóð. Þeim hafði verið gefið rauð-
vín að drekka, h'klega kolfylltir,
en þegar byrjað var að skjóta
urðu þeir hræddir og seldu upp,
aumingja piltarnir. f þessum svif-
um bar þarna að menn að reyna
að koma þeim í skilning um að
þeir ættu ekki að berjast í Barce-
lona, og foringjarnir voru líka
að reyna að hafa hemil á þeim.
En allt í einu var eins og eldur
færi um hópinn, hermennirnir
réðust að foringjunum, hörðu þá
niður og lömdu höfðunum á þeim
við steinlagninguna. Munu marg-
ir þeirra hafa týnt lífinu í þess-
um sviptingum, og var þetta held-
ur agalegt drama þarna í morg-
unskímunni. Þessu næst rifu her-
mennirnir sig úr jökkunum og
féllust í faðma eins og allur
heimurinn væri blíða og bræðra-
lag.
— Og hver var það sem réði
þarna?
— Það var nú erfiðara að vita.
Segja má að stjórnin í Madrid
og alls konar vopnaðir skarar
hafi ráðið í Barcelona. En innan
sjálfrar borgarastyrjaldarinnar
voru alls konar prívat styrjaldir
sem erfitt var að henda reiður á.
Þarna var ógrynni af alls kon-
ar mönnum sem báru vopn. Það
fyrsta sem þeir gerðu var að
KJOLA-
EFNI..
LAUGAVEGI 59 SÍMI 18647
r-
•7
Musokkar!
ARWA 30 denier
ARWA 60 denier
ARWA Stretchlon
ARWA Crépe
ARWA Sokkabuxur
VIKAN-JOLABLAÐ 69