Vikan - 05.12.1968, Síða 64

norski hvíldarstóllinn —
Framleiddur á Islandi með
einkaleyfi. — Þægilegur
hvíldar- og sjónvarpsstóll. —
Mjög hentugur til tækifær-
isgjafa. — Spyrjið um VIPP
stól í næstu húsgagnverzlun.
— Uml)oðsmenn um allt
land.
VIPP STÓLL Á HVERT
HEIMILI.
FRAMLEIÐANDI: ÚLFAR GUÐJÓNSSON HF. - AUÐBltEKKU «3
KOPAVOGI - SIMI 41G90
iii ■■iii— ii i i iwi liiinnnirTTMBi
9. júlí, en það var aðeins 5. júlí þennan dag, og hann gat verið
nokkra daga heima, áður en hann byrjaði aítur á landbúnaðar-
náminu. Hann varð að reyna að hitta hana.
Hann fór til borgarinnar og reyndi að hafa upp á henni, en
árangurslaust. Hann var hálf mæddur og rölti inn í Green Park,
og lagðist þar fyrir í skugga undir stóru tré. Það var glaða sólskin,
en honum fannst sem grá skýr legðust yfir framtíðarvonir hans
og hamingju. Hann lá á maganum og starði niður í grasið, þegar
hann fann eitthvað hart koma við öxl sína, hann leit við — græn
sólhlíf, — og þarna stóð Fleur, rétt hjá honum.
— Mér var sagt í klúbbnum að þú hefðir verið að spyrja eftir
mér, og hefðir sagt að þú ætlaðir að koma aftur. Þessvegna datt
— Og honum hefi ég fórnað beztu árum ævi minnar!
v________________________________:_______________/
mér í hug að þú hefðir farið hingað, sagði hún og ljómaði af
ánægju.
— Ó, Fleur, ég var svo hræddur um að þú værir búin að gleyma
mér! Við skulum flýta okkur héðan.... Hann dró hana með sér
og leitaði að rólegum stað, þar sem þau gætu ófeimin haldizt í
hendur.
— Er nokkur sem hefir reynt að ná þér frá mér? spurði hann
og leit niður á síð bráhárin, sem köstuðu skugga á kinnar hennar.
— Jú, það var einn ungur asni, — en ég get ekki talið hann
með....
Jon fann ósjálfrátt til með unga asnanum. — Er ekki einn einasti
slaður í þessarri andstyggilegu borg, þar sem við getum fengið að
vera í næði, sagði hann ergilegur.
— Aðeins 1 bíl.
— Við skulum þá ná í bíl....
Þegar bíllinn var kominn í gang, sagði Fleur: — Þú ferð líklega
út í Robin Hill á eftir? Mig langar svo til að sjá hvar þú átt heima,
Jon. Auðvitað kæri ég mig ekki um að koma inn.... Ég bý núna
hjá Winifred frænku, meðan ég er í borginni og ég verð að vera
komin þangað fyrir miðdegisverð.
Jon starði hugfanginn á hana.
— Það er dásamlegt. Ég get sýnt þér húsið frá hneturunnunum,
þar hittum við engann. Lestin fer klukkan fjögur...
Hann fór með hana að stað þar sem þau gátu séð yfir engið og
húsið, öðrum megin. Svo gengu þau áfram milli lerkitrjánna, en
þegar þau komu að beygju á stígnum, stóðu þau allt í einu fyrir
framan Irene, sem sat þar á bekk.
Jon hrökk við, þegar hann kom auga á móður sína, og fyrst þá
hvarflaði það að honum, að þetta væri ekki heiðarleg framkoma.
Hefði hann komið heim til sín með Fleur, án þess að laumast, var
allt öðru máli að gegna. Hann var yfirfallinn af smán, en reyndi
að setja upp svo frekjulegan svip, sem hann gat.
Fieur brosti þrjózkulega. Skelfingarsvipurinn á andliti Irenu hvarf
fljótt, og það var hún sem fyrst kom upp nokkru orði og sagði
vingjarnlega: — Það var gott að Jon fékk þá hugmynd að koma
með yður hingað....
64 VIKAN-JÓLA BLAÐ