Vikan - 05.12.1968, Blaðsíða 86

—
OG DILKAKJÖTIÐ
FÁIÐ ÞÉR AUÐVITAÐ í
M A T A R B Ú I) U M S S :
DILKAKJÖT í HEILUM OG
HÁLFUM SKROKKUM
HRYGGIR — LÆRI — SIJPUKJÖT
KÓTELETTUR — SNEIÐAR
O. FL„ O. FL.
EINNIG ALLS KONAR STEIKUR
OG RÚLLIJR — TILBÚH) í POTTINN,
Á PÖNNUNA EÐA í OFNINN
HJÁ SS - ÞAR ER
ÚRVALIÐ MEST!
MATARBÚÐIR
SLÁTU R FÉLAGS
SUÐURLANDS
„PANTIÐ TÍMANLEGA FYRIR HÁTÍÐARNAR"
V______________________^
LÁTIÐ RÉTTA LÝSINGU
AUKA Á ÞOKKA HEIMILISINS
Úrval óvenju góðra lampa frá Danmörku, er gefa yður rétta lýsingu.
★ FOG & MÖRUP * LOUIS POULSEN
og fjölda annarra framleiðenda.
Bjóðum einnig HEIMILISTÆKI frá flestum þekktustu framleið-
endum heims, s. s.:
★ EVALET
★ IMPERIAL
★ CALOR
★ PIFCO
★ SUNBEAM
★ VÖLUND
★ PHILIPS
★ GENERAL ELECERIC
★ MORPHY RICHARDS
★ HUSQVARNA
Ávallt næg bílastæði.
RAFBÚÐ
RAFTÆKJAVERZI.UN OG VINNUSTOFA
DOMUS MEDICA EGILSGÖTU 3 SÍMI 18022
J
við fótum og vildi ekki stökkva. Þá
sneri hún honum frá, reið til baka,
og tók svo tilhlaup að læknum. í
þetta sinn stökk hesturinn, en um
leið og hann hóf sig upp, prumpaði
hann ógurlega. Stúlkan stóð þarna
hjó, þetta var hláturmild og góð
stúlka, og hún fór að hlæja og velt-
ist um að hlótri. Þegar huldukonan
sá það, reið hún að henni og sagði
af þunga: Þú hlærð núna. En þú
hlærð ekki svona ó brúðkaupsdag-
inn þinn, þegar þér fer eins fyrir
altarinu og hestinum mínum núna.
Nema hvað stúlkunni varð svo
mikið um þetta, að hún þybbaðist
við piltinn í 10 ór! Loks gafst hún
upp og jótaðist honum, en fór að
gróta um leið. Þó spurði hann: Af
hverju ertu að gráta, elskan mín?
Og hún sagði honum upp alla sög-
una, að þau álög hvíldu ó henni,
að hún skyldi ó brúðkaupsdaginn
sinn leysa vind fyrir altarinu með
ógurlegum forgangi. Þó sagði pilt-
urinn: Vertu ekki að gráta út af
því, elskan mín, ég kann ráð við
því. Þegar ósköpin gerast, hleyp ég
eins og fætur toga út úr kirkjunni,
og þá halda allir, að þetta hafi ver-
ið ég.
Við þetta lét stúlkan huggast, og
nú rann brúðkaupsdagurinn upp,
bjartur og fagur. Og sem þau standa
fyrir altarinu, og presturinn leggur
yfir þau blessunina, fær stúlkan
ekki við neitt róðið og leysir vind
með þvílíkum krafti, að kirkjan
nötraði. En drengurinn hljóp út úr
kirkjunni og allir vorkenndu hon-
um ógurlega mikið upp fró því að
vera þvílíkur ógæfumaður að geta
ekki haldið vindi sínum á mestu
hótíðisstund lífsins.
Þegar ég var búinn með þessa
sögu, varð mér að orði, hólfsofandi:
Hvers vegna litu þau ekki bara bæði
hneyksluð ó prestinn? — Þannig er
þjóðlegur fróðleikur. Einnig
skemmtibækurnar. Það vantar ekki
gamansemina í þessi verk, ef menn
vilja aðeins leita að henni — og
ekki alvöruna heldur. Öll rit-
mennska er einn og sami heimur-
inn, ýmist góður eða vondur — og
þar fyrirfinnast engir utangarðs-
menn nema í hugum þeirra, sem
halda að þeir hafi tamið skóldskap-
inn, eins og hvert annað reiðhross
handa sér einum. Yr
Allt er þegar þrennt er
Framhald af bls. 22
Það er meira að gera núna
en fyrsta árið, segir hún. —■ Þá
sváfu þeir lengur. Bleiuþvottur-
inn var gífurlegur, en auðveldað-
ist mikið, þegar samstarfsmenn
mannsins míns gáfu okkur sjálf-
virka þvottavél. Hún er í gangi
tvo tíma á dag.
Við spyrjum, hvernig gangi að
koma þriburunum í háttinn á
kvöldin; hvort þeir veki ekki
hvern annan á víxl; hvort það sé
nokkur svefnfriður á nóttunni
hjá þeim hjónum.
- fig er svo heppin, að þeir
sofna allir á sama tíma, svarar
Þórunn. — Ég legg þá í rúmið
milli klukkan sjö og hálfátta á
kvöldin, og þá sofna þeir, en
vakna svo um sexleytið á morgn-
ana.
Það er gaman að horfa á þrí-
burana leika sér. Ásgeir og Jón
Trausti eru talsvert líkir útlits
og fyrirferðarmeiri en systir
þeirra.
— Hún leikur sér aldrei með
bræðrum sínum, segir Þórunn.
Hún hefur áhuga á allt öðru en
þeir og leikur sér við stóru syst-
ur, Önnu Helgu, sem er mjög
dugleg að passa hana. Það kom
strax í ljós, að þríburarnir eru
ekkert líkir. Þeir eru hver með
sínu móti hvað skapgerð snertir.
Við dvöldum í góðu yfirlæti
eina dagstund á myndarlegu
heimili Þórunnar og Gylfa og
fengum að taka myndir af börn-
unum þeirra. Þríburarnir voru
ekkert hræddir við ljósmyndar-
ann, enda voru bæði mamma og
pabbi viðstödd og meira að segja
afi og amma.
— Það er að vísu svolítið erfitt
að ala upp þríbura, en skemmti-
legt engu að síður, segir Þórunn.
-— Þetta gengur eins og í sögu hjá
okkur og ég kvarta alls ekki.
Um leið og við kveðjum og
þökkum fyrir okkur, spyrjum við
Þórunni að lokum, hvort hún ætli
að eignast fleiri börn.
— Nei, ekki í bráð að minnsta
kosti, svarar hún brosandi. —
Allt er þegar þrennt er, eins og
þar stendur....
*
Trúin á líf...
Framhald af bls. 31
sjá þeir til mannaferða fram á
Hvarfdal. Menn þessir voru nokkr-
ir saman, höfðu tvo hesta og beittu
þeim fyrir sleða. Annar hesturinn
var brúnskjóttur og fannst Rögn-
valdi og þeim félögum hans, að
þeir ekki þekktu hestalitinn þaðan
úr sveitinni.
Daginn eftir fór Rögnvaldur yfir
að Móafelli og spurði heimamenn
þar, hvort þeir hefðu farið fram ó
Hvarfdal daginn áður.
Nei, Móafellsmenn höfðu verið í
svarðarflutningum utan fró Deplum.
Haustið næsta ó eftir dreymir
Rögnvald, að hann er kominn fram
í Tungudalsbotn ó svonefndar
„Grænur". Þar kemur til móts við
hann kona, sem bendir honum að
fylgja sér upp ó Brúnaröð. Þar sér
hann mikinn hóp stóðhrossa.
Konan bendir honum á einn
hestinn og segir: „Þú kannast nú
við þennan." Sér Rögnvaldur þó að
þarna er kominn sami hesturinn,
sem hann hafði séð í ferð sinni frá
Ólafsfirði, þegar hann sá manna-
ferðina með sleðahestana ó Hvarf-
dal.
80 VIKAN-JÓLABLAÐ