Vikan - 05.12.1968, Blaðsíða 89

,,Á það mun ég hætta að kaupa þig
ef þú geymir fjár míns. Á ég sauð
margan en örðuga haga." Skeljung-
ur bað hann ráða. Síðan keypti
bóndi þrælinn og fór hann með
honum heim til Silfrastaða og tók
við sauðageymslu að veturnóttum.
Það fann bóndi að Skeljungur mundi
hafa tveggja manna megn til hvörs
sem taka þyrfti; var hann og bónda
trúr og hollur, en Iítt komu heima-
menn skapi við hann, einkum Grím-
ur bóndason.
Liðu svo fram tímar að ekki bar
til tíðinda. Þess er getið að með
Þorgrími bónda væri ambátt sú ein
er Bóla héti; var hún flæmsk að
kyni og hafði komið út með föður
hans. Hún var norn mikil í skapi
og illgjörn og þótti flestum ódælt
við hana að eiga. Þótti mönnum sem
hún mundi ekki einhama og féll
mjög stirt með þeim Skeljungi er
basði voru stygglynd svo bóndi
varð oft að skakka með þeim. Loks-
ins kom svo að Bóla hljóp á brottu í
æfu skapi. Þótti mönnum sem hún
mundi láta fyrirberast í gljúfragili
því inu mikla sem verður fyrir ut-
an Silfrastaði og skilur það gil
Blönduhlíð frá Norðurárdal. I gili
því ið efra verða þrír fossar allháir
því á lítil rennur eftir gilinu; er
mjög torgengt að þeim tveimur, en
ógengt að inum efsta. Undir honum
ætluðu menn Bólu hafa staðar num-
ið í helli nokkrum; veitti hún oft
þaðan gripdeildir í byggðina. Við
hana er kennt gilið æ síðan og eyði-
jörð sú er þar liggur norðan við.
Það var einn vetur öndverðan að
Þorgrími bónda hurfu sauðir fimm
rosknir úr geymslu Skeljungs og
ætluðu menn að Bóla mundi valda.
Smalamaður varð mjög ófrýnn við
og vildi vís verða hvörju sætti.
Bándi latti þess mjög og kvað verra
mundi af leiða ef Bólu væri ómaki
gjör. Varð svo að vera. Næsta haust
þar eftir hurfu enn átta sauðir úr
geymslu Skeljungs og latti bóndi
snn aðfarar. Ið þriðja haust hurfu
tíu sauðir; varð þá Skeljungur a11-
æfur og tjáði bónda ei að letja hann.
Rann þá á hann berserksgangur og
hljóp hann norður í gilið og rann
skeið þá er liggur gagnvart fossin-
om og síðan heitir Skeljungshlaup.
Síðan komst hann undir fossinn.
Ekki vita menn glöggt um viður-
eign þeirra Skeljungs og Bólu; er
það sögn sumra manna að hann
hafi getað kæft hana í keri því er
verður undir fossinum eftir langan
og harðan aðgang, og ei hefur vart
við hana orðið síðan. Eftir það gekk
Skeljungur heim og kvað létta mundi
sauðhvarfi um sinn. Bóndi lét sér
fatt um finnast. Það fundu menn að
Skeljungur hafði mjög tryllzt við
viðureign þeirra Bólu og varð nú
lítt hæfur í skapi. En jafnan var
hann bónda hollur og trúr. Liðu svo
fram stundir.
Nú er að segja frá Grími bónda-
syni, að hann vex upp með föður
sínum og er hann nú fulltíða mað-
ur og manna röskvastur þeirra er
iafnaldra voru. Það var eitt sinn að
Grímur kom að máli við föður sinn
og mælti: ,,Það vilda ég þú feng-
ir mér fjárhlut nokkurn því. mig
fýsir að fara af landi brott og kynna
mér siðu annarra þjóða; mun lítill
verða frami minn ef ég elzt hér
upp sem mey til kosta." Bóndi svar-
ar: ,,Fé mun ég gnóg til leggja, en
þó uggir mig að svo megi til bera
að vér mættum þín þarfnast og þú
værir betur heima kominn enda
munt þú sjálfur í fulla raun kom-
ast." Grímur kvaðst á það hætta
mundi. Bóndi fékk honum fjárhlut
góðan og réði honum far í skipi er
Austmenn áttu og uppi stóð I
Gönguskarðsárósi. Urðu menn mjög
síðbúnir sökum hafísa. Þeir feðgar
skildu með með kærleikum og sigldi
Grímur af landi brott. Fengu þeir
veður bág og hafvillur og velktust
úti allt sumar. En að veturnóttum
rak þá að landi nokkru í fjúki miklu,-
var það mjög óhafnligt og flúrum
skotið. Þar brutu kaupmenn skip sitt
í spánu; týndist góss og menn allir
utan Grímur einn komst á land með
sundi, þó mjög þrekaður. Ráfar
hann nú í dimmunni nokkra stund
þar til hann heyrir viðarhögg
skammt frá sér. Þangað gengur
hann og getur að líta hvar unnur
maður knáligur hjó viðu og hvein
bolexi mikil í hendi hans. Grímur
heilsar á inn unga mann. Hann tók
kveðiu liúft og soyr hvör hann væri
og hvörsu ferðum hans við viki.
Hann kvaðst Grímur heita Islend-
inaur og orðinn hér á skipbroti og
t'nt menn oq góss, ,,eður hvar er
éq að landi kominn og hvör ræður
hér fyrir eður hvört er nafn þitt,
inn knáligi maður?" Hinn svarar:
,,Samnefni eigum við og heiti ég
Grímur. En kominn ertú að Græn-
lands óbyggðum. m:ög langt fró
mannbyggðum, en bústaður for-
eldra minna er skammt uop héðan.
Heitir faðir minn einnin Grímur, en
móðir Þórhildur. en systir min Inoi-
b'örg, tve:m vetrum eldri mér. Er
ei annað fólk þar og fátt til ná-
granna. Ætla ég nú ríflegast ráða
róða þinna að bví er við horfir að
v:ð fylaiumst að heim til föður míns
oa siá hvað við tekur og reyr.a svo
drenglvndi hans. Sýnist mér sá
muni betur hafa er veitir þér að
hlut þínum." Grímur Islendingur
hvað svo vera skvldi og fylgjast
þeir nafnar að heim t:l bæiarins:
voru þar húsakvnni snoturlig og
sterk. Grímur bóndason leiðir nafna
sinn til húss; var þar bóndi fvrir.
Hann var mikilúðligur að sjá, við
hnígandi aldur, en þó allern. Hús-
freyian var og öldruð kona en mjög
vænlig og sjálig. Bóndi heilsar syni
sínum blíðlega og spyr hvör sá ungi
maður rösklegi væri, er með honum
gekk. Bóndason svarar: ,,Það er
maður íslenzkur sem orðinn er hér
á skipbroti félaus, og er nú ráð,
faðir, að duga honum því ég hygg
hann sé góður drengur og ættmik-
ill." Bóndi svarar: ,,Eigi er mér með
öllu ókunnugt um farir hans og mun
hann til bjargráða borinn og máttu
taka hann í félag þitt og sé hann
Nýr stór! góctur
smávinaill
Smávindill í réttri stærd, fullkominn smávindill, fram-
leiddur úr gædatóbaki. DANISH GOLF, nýr, stór!
Smávindilljsem ánægja eradkynnast.DANISHGOLF
er framleiddur af stærstu tóbaksverksmidju Skandina-
viu, og hefir í mörg ár verid hinn leidandi danski
smávindill.
Kaupid í dag DAJVISH GOLF í þœgilega 3stk.pakkanum.
SCANDINAVIAN TOBACCO COMPANY
DENMARK
VIKAN-JOLABLAÐ 8»