Vikan - 05.12.1968, Side 82

JÓLASKREYTINGAR
JÖLATRÉ
flLASKA
GRÓSRARiTÖÐIN v/MIKLATORG
SÍ.YiAR: 22822 - 19775
Gardinia gluggaljaldabrautir eru viðarfylltar plast-
brautir. Þær fást með eða án kappa, einfaldar og
tvöfaJdar. — Kapparnir fást með ýmsum viðarlitum.
Gardinia brautirnar eru vönduðustu og fullkoinnustu
brautirnar sem nii eru til á marlcaðnum.
Ók<eypís uppsetníng fiB fóla f:
Reykjavík, Kópavogi
og Halnarffirði
GAROIKIA IMBOIID
Slíipholti 17 a, III. lueð, sími 20745
k_______________________________y
hann segir: Ríðum enn. Og hann
segir ekkert meira. Það tekur mann
tvö, þrjú ár að átta sig á, að allan
tímann er hann að hugsa um að
drepa Gissur. Svo þykist maður
sjálfur vera að hugsa eitthvað
djúpt, og láta ekki upp á yfirborð-
ið allt, sem maður er að segja, þótt
maður segi það. Þetta er það nú-
tímalegasta, sem til er. Það er ekki
hægt að gera betur. Það er stór-
kostlegt að skrifa þannig, að manni,
sem ekki hefur lesið bókina í þrjú ár,
detti þetta skyndilega í hug á Miklu-
brautinni og hann finni allt í einu,
að það er meira í þessu en orðin
segia. Og hann segir orðin upphátt
með sjálfum sér, bara til að prófa:
Ríðum enn. Og um leið er maður
farinn að hugsa eins og Sturla og
líður eins og manni í manndrápshug.
— Þetta næst tæplega með því
að skrifa um kúk og piss.
— Nei, það gorir það ekki, en
ég ólít, að allir eigi að skrifa um
kúk og piss eins lengi og þó lyst-
ir og lesendur og gagnrýnendur og
alla góða menn lystir að hafa slíkt
á borðinu hjá sér. Það er alveg
sjólfsagt, að allar bókmenntir á ís-
landi vaði út í hlandi, ef þörf er
fyrir það. Og það þarf ekki að
kaupa erlendan óburð eða búa
hann til hér, það er allt fullt af
kúk alls staðar. Mér hefur leiðst,
að menn skuli vera að fetta fingur
út í þetta og gera það að heilögu
mctli. Þegar ég var að fara af stað,
var éq talinn klómkjaftur og óþverri.
Ég er viss um, að þeir sem skrifa
um kúk og piss’ í dag, þeir eru
topphöfundar. En það er hlægilegt,
að gera þetta að einhveru trúboði
um kúk og piss, því það hlýtur út
af fvr'r sig að vera aukaatriði. Það
er h'tt, sem maðurinn skrifar með-
fram þessu, sem skiptir móli.
— Kann þetta ekki að vera sá
áburður, sem af spretti öndvegis
bókmenntir síðar meir?
— Ég er á móti því, að það þurfi
skít til að leiða af sér fegurð, feg-
urð til að leiða af sér skít, hungur
til að leiða af sér góðan skóldskao
og offitu til að leiða af sér lélegan
skóldskap. Ég held við komum allt-
af til með að eiga einstaklinga, sem
gera þessa hluti og bera af, alveg
án tillits til ytri aðstæðna. Hitt er
annað mál, að þjóðin er svo lítil,
að hún grípur einhverjar dellur og
þjáist af þeim. Nú hefur gengið hér
leikhúsdella í tuttugu ór, sem svar-
ar til þess, að 7 milljónir manna
sæki hvert eitt leikhús í Bandaríkj-
unum ó ári, að mér skilst. Þetta
frumsýningafólk er á borð við
saloonfólk franskt, á Napóleontím-
anum. Það er eins og Jósefína inn-
an um silkitjöldin. Það býr sér til
form á sósíallífi, og miðpunkturinn
í því er leikhúsin. Það er eins og
það eigi sér hvergi samastað. Og
allt er þetta rekið eins og trúboð.
Maður, sem fer ekki í leikhúsið 30
sinnum á ári, hann er utanveltu-
besefi. Oalandi og óferjandi, ha.
Og eins er það með kúk og piss
trúboðið. Ég er viss um, eftir því
ert í uppáhaldssætinu hennar!
— Hann átti ekki að verða
kjölturakki, en hann er svo
ástúðlegur.
82 VIKAN-JÓLABLAÐ