Menntamál - 01.12.1937, Qupperneq 47

MENNTAMÁL
205
að lilaða úr þeim skotgarð? Hvað lengi get ég verið ör-
nggur um, að börnin mín verði ekki tætt í sundur af
sprengjum o. s. frv.? Á yfirborðinu virðist trúin sterk á
frið og frelsi, en undir niðri bólar allstaðar á svartsýni,
ugg og ótta. En vonirnar og trúin á framtiðina byggjast
allstaðar á því, að friðarvilji, menning og manndómur
fólksins geti orðið sterkari en vopnasalar og fascistalodd-
arar. Þá er hin mikla spurning þessi: Hverju fá kennararn-
ir áorkað meðuppeldisvísindin i þjónustu sinni,áður en allt
er um seinan? Og kennurum um allan heim er að verða
það ljósara með degi bverjum, bvílik ábyrgð livílir á þeim,
og þeim er það einnig ljóst, að til þess að sigra er ekki
nóg að predika frið. Albliða menningarálirif þurfa einnig
að berast út frá skólnnum, og til þess þurfa þeir að inn-
blásast nýju lífi, nýrri tækni og nýrri þekkingu.
Boðin, sem ég liefi að flytja yður, íslenzku kennarar,
frá stéttarbræðrunum úti í löndum, eru því í stuttu máli
fólgin í einkunnarorði Alþjóðabandalags kennara: Kenn-
arar um allan heim, sameinið yður. Sameinizt í banáttu
fyrir menningu, frelsi, lýðræði og friði.
Sigurður Thorlacius.
Fdlkið í Hamradal.
Hópvinna 1 iiarnaskóla.
[Hr. Ingimar Jóhannesson hefir gert mér þann greiða, að skrifa
eftirfarandi grein handa sænska ársritinu „Pedagogiskt Forum“,
og kemur hún væntanlega í næsta hefti þess. En fyrir tilmæli
ritstj. Menntamóla birtist hún hér fyrst. — A. Sigm.].
Það var i síðastliðnum febúrarmánuði, að sú liugmynd
varð til bjá eldri deild Barnaskóla Hrunamanna i Árnes-
sýslu, að gaman væri nú ef deildin gæti unnið eitthvert