Menntamál - 01.08.1962, Side 47

MENNTAMAL
137
tilreiddum formúlum og heimta að þeir leysi verkefnin
allir á einn veg eftir rígbundnum forskriftum.
Reikningsnám er vinna. Verk kennarans á — fyrst og
fremst — að vera það, að velja nemendunum verkefni,
leggja þau haganlega fyrir þá, fylgjast með vinnu þeirra
og leiðbeina þeim ef þess verður þörf. Leiðbeiningarnar
eiga að vera ábendingar á atriði sem nemendunum hefur
yfirsézt, svo að þeir megi sjálfir sjá villu sína og rata á
rétta leið, en engar formúlur eða fyrirskipanir.
Nemendur hvers skóla eru harla sundurleitur hópur,
og fái þeir að vinna sjálfstætt rata þeir á ýmsar leiðir,
oft ólíkar, þótt þær leiði að einu marki. Það er fullkomin
óhæfa að meina nemanda að fara þá leið, sem hann sjálf-
ur hefur fundið, þótt hún hafi fáa kosti, ef hún aðeins
er fær, og því verður hver kennari að vera svo kunnugur
á sínu kennslusviði, að hann geti jafnan glöggvað sig á
hverri leið, sem nemandi byrjar, og leiðbeint þar, ef leið-
in er fær, ella sýnt ófæruna. Ekkert annað getur treyst
heilbrigða dirfð nemanda jafn vel, eflt starfsgleði hans
og áhuga jafn trúlega og það, að vita sig rata eigin leið,
og að finna sig færan að skapa eigin aðferðir. Það skygg-
ir ekki á, þótt hann síðan sjái, að leiðin var alfaraleið og
aðferðirnar gamalkunnar.
Oftast nær ræður viðfangsefnið því, og tölurnar, sem
hverju sinni eru til meðferðar, hvaða aðferð hentar bezt,
— en hugsunarmáti þess sem reiknar ræður þar og nokkru
um. — Þess vegna verður kennari jafnan að gæta hóf-
semi í dómum um aðferðir nemenda sinna, og forðast all-
an einstrengingshátt, en meta að verðleikum sérhverja
tilraun þeirra til þess að leita eigin leiða, sjálfstæðra
aðferða og bezta verklags.
Lítt grunduð formúlukennsla er miklu verri en engin.
Gestur 0. Gestsson.