Skírnir

Volume

Skírnir - 01.06.1919, Page 51

Skírnir - 01.06.1919, Page 51
Skirnir] Björn nr Mörk. 145 lieldur ruaður en áður fyrir sér«. Ekki >meiri maður<. »Heldur maður«, — nær þvi að vera maður. En Björn væri lakari persóna en hann er, ef honum 'væri ekkert gefið nema grobbið og hugleysið. En því fer fjarri. Hann er tiyggur Kára og vill duga honum sem bezt. Hann er ráðagóður og slunginn. Og hann hefir ein- Jægan vilja á að vera drengskaparmaður. Þetta ósamræmi í fari Bjarnar: millibilið milli þess, ■sem hann vill vera og er, vill gera og getur, kemur viða Iram. Þegar óvinir Kára koma að honum sofandi, vekur Björn hann. Hann flýr ekki burt í skelfingaræði. Hon- um ferst betur við Kára en t. d. þrælunum við Arnkel goða, þegar hann átti líf sitt að verja á Örlygsstöðum. En Birni finst ekki þessi trúmenska sin eðlileg og sjálf- sögð, eins og hverjum venjulegum manni. Honum finst hún orða verð, og hann segir við Kára þessa merkilegu ■setningu, sem sýnir inst inn í hugskot hans: »allmjög þarft 'þú þó min til. Myndi sá nú hafa hlaupið í braut frá þér, er eigi væri jafnvel hugaður sem eg em«. OgþegarKári býður honum að ríða burt og forða sér, neitar Björn, bæði af því að hann er hræddur um lif sitt, og óttast tungur vondra manna, ef hann kæmist undan, en líka af hinu — þó að það komi ekki fyr en seinast —, að þá yrði hann Kára að engu gagni eða liði. Kemur þessi tviskinnungur lika vel fram i samtali þeirra Kára, þar sem Björn hafði i BÍnu orði hvort, að hann vildi flýja sem harðast, eða hitt, að hann vildi biða og taka í móti. Grobb hans er með öðrum orðum ekki einungis i munninum. Hann er þyrst- ur í frægð, langar til þess að vega. í orðum hans við húsfreyju sina: »Aukist hafa heldur vandræðin, kerling«, hlakkar ánægjan yfir að hafa verið með í vígaferlum. Og af því að hann er ekki fær um að vega menn á drengi- legan hátt, gerist hann grimmur og vill níðast á þeim, sem varnarlausir eru. Hann ætlar að vega Ketil úr Mörk eftir að Kári hefir þrifið hann höndum, og í ummælum hans um Grana Gunnarsson (»Björn kvaðst eigi nenna að drepa hann, en kvað hann þó þess maklegan«) sést 10
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.