Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.06.1919, Side 91

Skírnir - 01.06.1919, Side 91
Skirnir] Sannfræði íslenskra aagna. 185' ættu konúng (o: Svein), er bæði væri h a 11 u r og ragur«.. Hvers vegna bregður hún Sveini um helti'? Nema af því að hann hafi verið haltur. Engum sögumanni á ís- landi á 12. eða 13. öld hefði dottið í hug að skrifa slíkt ef enginn fótur hefði verið fyrir því. Hver, sem trúir á þessa frásögn, verður því að halda, að Sveinn hafi haltrað' — en þess er annars hvergi getið. Norskur sagnfræðing- ur hefur lýst alla þessa sögu um flótta Sveins og atburði þá sem henni fylgja »skáldskap« — þ. e. síðari tíma til- búning. En alveg um sama leyti fór fram visindaleg rannsókn á beinum (beinagrind) Sveins konúngs, er geymd hafa verið í holri súlu í Hróarskeldu dómkirkju; var hún fram- in af bestu sjerfræðingum (læknum) Dana (próf. Fr. C. C- Hansen). Kom það þá uþp, að önnur mjöðmin í Sveini hafði haft dálitið óreglulega lögun eða afstöðu við hin beinin, svo litla skekkju, er hlaut að valda þvi, að Sveinn haltraði dálítið, einkum er hann gekk með hraðara móti. Hjer var þá fengin full sönnun fyrir því, að orðið »haltur« i frásögninni svaraði til þess, sein verið hafði í raun og veru; en er þá nokkur ástæða til að halda, að orðið sje tilbúningur á 12. eða 13. öld, sem i sjáUu sjer er, eins og getið var, harla ólíklegt En ef orðið styðst við fiásögn írá þeim tímum, sem jeg hygg sjálfsagt vera, þá er líka uieira satt í frásögninni en þetta eina orð. Jeg álykta: Þá er sagan að öllum líkindum sönn í öllu verulegu. Jeg hef áður í ritgjörðum sýnt fram á, hve rjettar staðalýsingar eru, t. d. í frásögn Snorra, ekki af, því, að Snorri hafi komið á staðina og lýst þeim eftir eigin sjón og reynslu, heldur þ r á 11 fyrir það að hann liefur e k k i komið á þá. Það er munnmælasagan, sem hefur geymt hið ijetta; það er hún, sem hefur reynst sönn, að mestu að minsta kosti. Jeg vísa lika til greinar minnar um hinn síðasta bardaga þeirra Gunnlaugs og Hrafus (í Skírni 1915). Andmæli gegn sannfræði sagnanna gæti sýnst rjettmæt- ust og nærri því sjálfsögð, þegar um atburði og menn er
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.