Skírnir - 01.12.1920, Side 38

260
Kfnverjinn.
[Skirnir
hann tók við smaragðinum og setti hann í lítið veski, sem
hann bar í brjóstvasa sínum. »Segðu mér, göfugi herra,
í hvaða landi þú átt heima«, sagði eg. Þá svaraði hann
og sagði: »Eg er fæddur og upp alinn á íslandi«. »Má
eg, sem er einfaldur og fákunnandi kínverskur mandarín,
spyrja þig, hágöfugi herra, hvaða tignarsess þú skipar í
ættlandi þínu?« sagði eg. Hann svaraði þá og sagði: »Eg
skipa þar ekkert tignarsæti; eg er einungis blátt áfram
einfaldur háseti á dönsku kaupfari*. »Æ, hágöfugi herra!*
sagði eg; »leyfðu mér, þó eg sé vesælt skorkvikindi, að
vita hið rétta nafn lífgjafara míns og velgjörðamanns*.
Og hann svaraði og sagði: »Eg heiti Vi-da-lin. — Að því
mæltu tók hann í hönd mína og fór sína leið. En eg
horfði á eftir honum fullur lotningar, aðdáunar og þakk-
látsemi. — — — Það er mín trú, að maður þessi hafi
ekki verið óbreyttur háseti, heldur konungborinn auðmað-
ur á skemtiför um Austurlönd. En hvort sem hann var
hærri eða lægri stéttar, þá á hin himneska keisaraætt í
Kína honum mikið gott upp að inna, því að hann bjarg-
aði frá algjörri glötun þeim þætti hins helga leyndarmáls,
er snertir hina tímanlegu heill og hamingju þeirrar himin-
bornu ættar. Eg á þessum hvíta manni hvorki meira né
minna að þakka en sjálft lífið; og það getur enginn met-
ið til verðs. Vil eg að afkomendur mínir, í þúsund liðu, álíti
hann sannan lífgjafa sinn og velgjörðamann, og leggi nafn
hans að jöfnu við nafn Kong-fu-ste og — jafnvel Búddha.
Þannig var kafiinn úr dagbók (eða æfisögu) Lungs
mandarins, og eg sel hann ekki dýrara en eg keypti.
Sell Lung sá eg síðast í aprílmánuði 1916. Þá var
hann á förum til Kína, og kvaðst hann ætla að eyða
þeim árum, sem hann ætti eftir ólifað, til þess að kynna
sér frumspeki og temja sér mannúð.
»Sumir kenna vísindi við háskólana*, sagði hann, »og
aðrir þvo óhreint lín, eða sópa götur. Alt kemur það í
sama stað niður. Allir erum vér þjónar, og ekkert nema
þjónar. — Markmið allrar þjónustu er m a n n ú ð. An
þekkingar getur enginn þjónað réttilega. En grundvöllur
allrar þekkingar er frumspekin*.