Skírnir - 01.12.1920, Qupperneq 41

Skírnir]
Lourdes
263
hún þeim í fyrstu ekki frá neinu, en svo gat kún ekki
atilt sig og trúði systur einni fyrir viðburðinum, en lét
hana lofa að þegja yfir honum.
Um kvöldið þegar hún hafði yfir' kvöldbæn sína, fór
hún samt að gráta, og þegar móðir hennar gekk á hana
að segja hvað að væri, sagði hún henni upp alla söguna.
Mamma hennar gjörði lítið úr þessu, sagði að það
væri eintóm vitleysa og bannaði henni að fara aftur í
hellinn.
Tvo næstu daga hélt hún kyrru fyrir, en mikið lang-
aði hana samt í hellinn. Talaði hún svo mikið um það
við stallsystur sínar, að þær réðust í að biðja mömmu
hennar um leyfi fyrir hana til að fara með þeim. Mad-
dame Soubirous lét loksins undan og 7—8 litlar stúlkur
iögðu af stað með Bernadette í hellinn, en þær höfðu með
sér vígt vatn í flösku, því Madame Soubirous hafði eitt-
hvað sagt um, að þetta væri ef til vill djöfullinn, því
hann gæti tekið á sig margar myndir. Þegar í hellinn
kom, lagðist Bernadette á bæn, og alt í einu kallaði hún
UPP yfir sig: »Þarna er hún, þarna er hún*-. Litlu stúlk-
urnar hinar, er ekkert sáu, fengu henni flöskuna og sögðu
henni *að skvetta úr henni á konuna. Bernadette gerði
svo og var mjög hrifin af því, að hvítklædda konan hefði
ekki reiðst af þessu, 'heldur brosað blíðlega. En Berna-
dette sjálf var gjörsamlega breytt og stallsystur hennar
horfðu á hana með aðdáun, því í þessu algleymisástandi
var hún eins og vera úr öðrum og betri heimi. Þær
héldu þvi að hún væri að deyja og stukku til næsta
hæjar til að biðja um hjálp. Fólkið sem kom aftur með
þeim varð einnig gagntekið af yndissvip Bernadette, en
hún heyrði ekki hvað það talaði við hana, og það var
fyrst þegar hún var komin heim til þess, að hún rankaði
við sér. Litlu stúlkurnar hlupu inn í bæ og sögðu frá
þesBu, en garnhi Madame Soubirous varð afarreið og hljóp
■Dieð vönd í hendinni til að sækja dóttur sína.
»Þú ejörir okkur að athlægi«, hrópaði hún og þreif i
handlegginn á Bernadette; en heimafólkið tók svari herm-