Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Síða 26

26
svo ljót, og jeg held að Önnu þyki ekki neitt gaman
að henni, — en heyrðu Hildur" — • hún lækkaði
róminn — „hana langaði svo að eiga blóm. Ætli
frændi vilji okki gefa mjer blómvöndinn, sem er í
stofunni, handa henni. Það eru nú tilbúin blóm,
en þau eru samt fjai'ska falleg."
„Jeg veit ekki barnið mitt“, sagðí Hildur. þú
getur reynt“.
Rósa flýtti sjer inn í stofuna. Já, þeir eru
fjarska fallegir þessir blómvendir, og svo stórir!
Skelfing yrði hún Anna glöð! Átti hún að biðja
frænda um einn? Þeir voru svo margir — einir
fjórir.
Hún steig upp á stól og náði einum vendinum
ofan úr blómkrukkunni á hyllunni; svo klæddi hún
sig i kápuna sína, ]jet á sig hattinn, og gekk til
skrifstofu frænda sins. Hún hjelt á blómvendinum
í fanginu.
Jóhann verzlunarstjóri sat í hægindastól sínum
og var að lesa. Hann leit upp, þegar hann heyrði
að Rósa kom inn.
„Hvað ertu með barn?“
„Blómvönd, frændi minn. Má jeg eiga hann?“
„Hvað ætlarðu að gjöra við hann?“
„0, hún Anna litla meiddi sig, og henni þykir
svo gaman að blómum, en nú eru engin blóm úti,
og svo tók jeg þessi blóm, þau eru svo falleg —
má jeg ekki eiga þau? — Jeg ætla að gefa henni
þau“,