Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Síða 33

33
rjett áður en hún sofnaði, „þá er jeg svo örugg og
óhrædd".
Hann var kominn aptur í svofnherbergi sitt.
Hann sat á stó) og var þungt hugsandi.
Ó, hvað hann þráði ljós og hlýindi. Líf hans
stóð andspænis honum: Kalt, dimmt — innihalds-*
laust, kærleiksiaust — trúariaust. Það dæmdi hann.
Hann hafði lifað eingöngu *Tyrir sjálfan sig. Og nú ?
„Ó, Drottinn minn, lýstu mjer, láttu mig sjá
Ijösið þitt, — miskunnaðu mjer aumum, — aumust-
11 m allra".
Hinn sterki drambsami verzlunarsljóri varpaði
sjer á knje og skalf frá hvirfli til ilja, —skalf fyrir
augliti Drottins. Það var syndin, svöit eins og bik,
sem stóð á milii hans og Guðs. Hver, — hver
gat hjálpað honum?
Allt í einu datthonum í hug brjeíið frá henni
Sýstur hans. „Hann, sem dó á krossinum. — Jesú
blóð hreinsar af allri synd. — Hann er vegurinn.
Enginn kemur til föðursins nema fyrirhann". —
í þessari Irú hafði hún dáið óhi ædd og örugg.
Hat liann ekki einnig tileinkað sjer þessi orð?
Jesú blóð hreinsar af allri synd.
„Drottinn Jesús taktu mig eins og jeg er, gjörðu
hiig hreinan, — hvítari en snjó, — með blóði þínu“.
Það færðist friður og ró yfir hann, friður, sem
Veitist þeim, er í alvöru og auðmýkt ákalla Drotfin
Jesúni.
3