Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Qupperneq 42

42
veitir oss styrk. Fáir munu koma fram og afneita
almætti Drottins, en ef vjer takmftrkum vald hans
afneitum vjer því. Stöðug trú á mátt Drottins,
vizku hans og náð gjörir kristniboða hans færa um
að gleðjast ávalt, hvernig sem á stendur; enda er
það gleði að vera talin þess verð að framkvæma
bókstaflega hina síðustu skipun hans.» „Farið Ut
um allan heim og prjedikið gleðiboðskapinn allri
skepnu".
Sjerhver ný, endurfædd sál, sem biður í fyrsta
skipti: „Faðir vor“, er endurminning um þann
blessaða veruleik, að hann hefir kallað mig“. Sjer-
hvert fallið skurðgoð virðist segja: „Jeg er mátt-
vana, Guð ríkir“. — Sjerhver unnin þraut segir:
„Hann leiðir mig“. Sjerhver líkams veikleiki getur
veitt oss náð til að segja: „Jeg er fUs tíl að verja
mínu, já leggja mig sjálfa í sölurnar".
Og að síðustu: Ó, að vjer yrðum öll fær um
að segja: „Jeg hefi barizt góðri baráttu" o. s. fr.
v. — Já það er dýrð, gleði og sigur í þjónustu kon-
ungs vors. En vjer þurfum starfsrnenn — menn
og konur, — hoigaða, þi oskaða, mentaða, örugga í
krapti Drottins og fulla af hans anda. Ó, að þeir
kæmu frá hverri kristinni þjóð, frá hverjum evangelisk-
um trUar flokki. Ó, að þeir kæmu einnig frá gamla
kæi a landinu mínu. Betur að niðjar hinna fornu
hermanna kæmu og berðust drengilega fyrir Drottin
þar sem orustan gegn heiðinni er hörðust. Og
betur að við stæðum öll saman í sigur dýrðinni,