Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 32

að menningarsnauðum þjóðum hefði ekki verið vinnandi vegur að
fileinka sér slíkar hugmyndir, ef hið guðræna eðli þeirra hefði ekki
sagt til sín, þegar því var bent á uppruna sinn og frætt um höfund
tilverunnar. Og guðshugmyndin verður villiþjóðunum sama verndar-
dísin og hún hefir reynst þeim þjóðum, sem lengra hafa verið
komnar út á menningarbrautina. Guð hefir aldrei látið sjálfan sig
án vitnisburðar, segir heilög ritning.
Heiti Alföðurs.
I guðfræði eða öllu heldur guðafræði hins ariska þjóðstofns er,
eins og gefur að skilja, mörg guðaheiti og drottinn allsherjar nefndur
ýmsum nöfnum, því að »allar þjóðir þurfa að breyta nafni alföðurs
til sinnar tungu til ákalls og bæna fyrir sjálfum sér«, eins og segir
í Eddu. í einni af hinum elztu ritningum arisku þjóðanna, Rig
Veda, er einn af hinum elztu guðum nefndur Dyu eða Dayaus.
Og það er nú talið nokkurn veginn víst, að hinir fyrstu Aryar hafi
átt við drottin allsherjar með heiti þessu. Og nokkru seinna, en
Rig Veda var færð í letur, er Aryar mæltu hvorki á Sanskrít né
latneska tungu, hét þessi sami guð Dyu Patar, það er að segja
guð faðir. Segir Max Mtiller, að það muni hafa verið fyrir fimm
þúsund árum eða jafnvel fyr.
»Og fyrir fjögur þúsund árum«, segir hann ennfremur, »eða
jafnvel fyr, er Aryar höfðu fluzt suður yfir Penjab-fljót, kölluðu þeir
hann Dyaush-pita — guð föður.
Og fyrir þremur þúsund árum eða jafnvel miklu fyr, er Aryar
komu til Grikklands, kölluðu þeir hann Zevs pater — guð föður.
Og fyrir tveimur þúsund árum, er Aryar voru komnir til Ítalíu
hófu þeir augu sín til himins, leituðu trausts hjá hinum æðsta,
ákölluðu hann og nefndu hann þá Jú-piter — guð föður.
Og fyrir þúsund árum var þessi sami guð faðir eða alfaðir ákall-
aður í hinum myrku skógum Geirmannalands með forfeðrum þessa
30