Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Side 37

hinn óumbreytanlega. . . . Eg þekki allar fortíðar- nútíðar- og
framtíðarverur, ó, Arjuna, en enginn þekkir mig«. (Bh.-gíta VII.).
»í Brahmadöguninni rennur alt hið skynræna fram úr djúpi hins
óskynræna. Það leysist svo aftur upp við komu næturinnar og
hverfur inn í hinn guðdómlega óskynræna anda«. (VIII. 18).
»Eg, það er að segja hið óskynræna eðli mitt, er í allri þessari
veröld. Allir hlutir eiga rót sína að rekja til mín, en eg á ekki
rót mína að rekja til þeirra. . . . Eg er fórnin; eg er fórnfæringin;
eg er fórnardrykkurinn, sem feðrunum er færður; eg er ákvæða-
þulan; eg er einnig fórnarviðsmjörið og brennifórnin. Eg er faðir
alheimsins og móðir; eg er sá, er viðheldur honum, reginvaldur-
inn«. (IX 4. 16. 17).
»Hvorki veit fjöldi guðanna nje hinir miklu Rishíar deili á upp-
runa mínum, sökum þess að eg er uppruni allra guða og hinna
niiklu Rishía. Hver sá maður, á meðal dauðlegra manna, sem
þekkir mig, hinn 'mikla drottin veraldarinnar, sem er ekki getinn
né hefi átt mér upphaf, — hann er laus við alla villu og frelsaður
frá hvers kyns synd. . . . Eg er, ó, Gudakesha, sjálf frumvitundin,
sem lifir í hjarta hverrar einustu veru. Eg er upphaf, miðástand
og endalok hverrar einustu veru. . . . Eg er frækornið, sem allir
hlutir spretta upp af, ó, Arjúna. Og enginn hlutur, hræranlegur né
óhræranlegur, gæti verið til, ef hann væri sviftur mér«. (X. 2. 3.
20. 39.).
»Geislaflóð sólarinnar, er uppljómar allan himin og birtan, sem
leggur af bálinu og mánanum, er ljósmagn, er leggur út frá mér.
Eg á mér bólfestu í hverju einasta hjarta. 011 vizka og minni er
frá mér komið«. (XV. 12. 15.).
Og vér skulum svo að lokum heyra útdrátt úr lýsingu læri-
sveinsins Arjúna, er hafði séð guðdóminn í allri dýrð sinni og
veldi. Krishna eða Vishnú hafði ummyndast frammi fyrir honum á
Kúruvöllum. Arjúna segir:
35
L