Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Side 48

þegar hann fær Salómó syni sínum konungdóminn í liendur. Hann
segir þar meðal annars:
»Þín drottinn, er tignin, mátturinn og dýrðin, vegsemdin og há-
tignin, því að alt er þitt á himni og jörðu. . . . Auðlegðin og heið-
urinn koma frá þér, þú drotnar yfir öllu; máttur og megin er í
hendi þinni og á þínu valdi er það, að gera hvern, sem vera skal
mikinn og máttkan«.
Og Gyðingar skoðuðu guð sem föður, eins og flestar aðrar guðs-
trúarþjóðir. Það sést meðal annars á orðum ]esaja spámanns, þar
sem hann segir:
»Sannarlega ert þú faðir vor, því að Abraham þekkir oss ekki
og Israel kannast ekki við oss; þú drottinn ert faðir vor, ,frelsari
vor frá alda öðli', er nafn þitt«. (]es. LXIII, 16).
Og spámaðurinn Malakía er auðsjáanlega á sama máli, þar sem
hann spyr:
»Eigum vér ekki allir hinn sama föður? Hefir ekki einn guð
skapað oss?«
Föðurhugmyndin er honum grundvöllur sá, er bræðralagskenn-
ingin á að vera reist á, því að hann spyr ennfremur: »Hvers vegna
breytum vér þá sviksamlega hver við annan og vanhelgum sáttniála
feðra vorra?« (Mal. II, 10.).
Og kenningin um ívist guðs í öllum hlutum blasir við oss með
Gyðingum alveg eins og með Bramhatrúarmönnum.
»Er eg þá að eins guð í nánd — segir drottinn — og ekki
guð í fjarlægð? Getur nokkur falið sig í fylgsnum, svo að eg sjái
hann ekki? — segir drottinn. Uppfylli eg ekki himin og jörð, segir
drottinn«. (]er. XXIII. 24.).
Gyðingar hafa verið sannkölluð raunaþjóð. Það er eins og alt
hafi snúist þeim til ógæfu og þeir verið olnbogabörn forsjónar-
innar, í stað þess að vera »guðs útvalda þjóð«, eins og þeir sjálfir
hafa viljað halda fram, að þeir væru. Vonin um hinn mikla sendi-
46