Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Qupperneq 63

En einkum á þó trúin á verkanir andans, á áhrifin að ofan, að
forða oss frá vonleysinu. Því fastari seni sannfæringin um tilveru
og nálægð ósýnilegs heims og þekkingin á afskiftunum þaðan
verður, því öruggari hlýtur trú vor að verða á hjálp og aðstoð
þaðan til handa öllum biðjandi, líðandi og stríðandi. Alt slíkt til-
einkuðu menn heilögum anda í fyrstu kristni. Alt nefndu menn það
einu nafni náðarverkanir hans. Trúin á þær á yafalaust eftir að
vaxa stórum með vorri kynslóð og næstu kynslóðum. Sjálf náttúran
er oss góður spegill þess þennan tíma ársins. Nú eigum vér það
fram undan oss næstu daga og vikur, að sjá gráan grassvörðinn
verða grænan. Vér vitum, að grasið fær eigi vaxið eingöngu fyrir
eigin mátt; það fær engu til vegar komið hjálparlaust. En þegar
krafturinn af hæðum kemur með ylinn og vekur hið sofandi frjó-
magn, þá byrjar hræringin, þá tekur að spretta. Undir samskonar
lögmáli lifa sálir vor allra. Oss finst vér sjálfir stundum vera mátt-
lausir i hinni siðferðilegu baráttu og vér sjáum suma aðra verða
undir í samskonar baráttu. En gleymum því eigi, hvorki fyrir sjálfa
oss né aðra, að verkanir andans eru veruleiki, krafturinn af hæð-
um er til, hjálp er fáanleg, ef oss tekst aðeins að sveigja andlegt
líf vort inn á þær brautir. Og þá er þetta fagnaðarefnið, að guð-
legt frjómagn felst i hverri sál, vaxtarmáttuleiki jafnvel hjá þeim,
sern svo hefir látið yfirbuga sig, að kalblettir virðast konrnir á sjálfa
guðsmyndina. Og vissulega er það stórfeld viðbótarþekking á þeim
náðarboðskap að vita nú með vissu, að unt er að snúa við, þótt
maður hafi lent í eymd og kvölum bak við dauðans hlið. En þrátt
fyrir þá þekking, sem nú um langt skeið hefir verið fáanleg í þeim
efnum fyrir náðarverkanir andans á vorum dögum, er þó enn
haldið áfram að kenna fermingarbörnum þessa lands, að þegar
eftir dauðann verði ásigkomulag sálarinnar annaðhvort sæla eða van-
sæla, og á því geti engin breyting til hins gagnstæða orðið; og eftir
dóniinn »hreppi þeir, seni með vantrú og þrjózku hafi hafnað
61