Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Qupperneq 69

lotningu fyrir og elsl<a. Þeir eru hinir sönnu fræðarar mannssálar-
innar hér í heimi.
Meistai'arnir og leið lærisveinsins.
Með kristnum mönnum felur orðið: »meistari« í sér alt það, sem
er háleitt og fagurt og unt er að leggja í heiti þess, er menn tigna
og bera lotningu fyrir. Því að Kristur sagði eitt sinn við lærisveina
sína: »Þér skuluð ekki láta kalla yður meistara, því að einn er
meistari yðar, Kristur«. Og hann segir á öðrum stað: »Þér kallið
mig »meistara« og »herra« og þér mælið rétt, því að eg er það«.
Þessvegna ætti orðið »meistari« sem guðspekisnemendur nota, að
flytja með sér til Vesturlanda hinar helgustu hugmyndir frá löngu
liðnum tímum, og vekja hjá mönnum lotningu og kærleika. Því að
meistararnir eru heilög guðmenni, sem hafa hafið sig hátt upp
yfir megin þorra manna, nieð því að glæða sem mest guðdóms-
eðlið í sjálfum sér. Það er þetta, sem guðspekisnemendur eiga
við, er þeir tala urn meistara. Þó er sá munur á guðspekisnem-
endum og flestuni öðrum, að þeir gera ráð fyrir, að til séu meist-
arar nú á tímum alveg eins og í fornöld. í vorum augum er meist-
arastigið raunveruleiki og ekki að eins fögur hugmynd, tengd við
atburði löngu liðinna alda. Meistararnir eru menn, er lifa hér á
jarðríki og eru fræðarar yngri bræðra sinna. Þeir hafa íklæðst
mannlegum líkama til þess að ná þeim mun betur til mannanna,
og sömuleiðis til þess að sýna með hinu heilaga lífi sínu og dæmi,
hvað mönnunum er ætlað að verða, er þeir hafa glætt hjá sér
hina guðdómlegu eiginleika, sein meistararnir hafa nú þegar þrosk-
að hjá sér.
Sjálft orðið »meistari« gerir eins og ráð fyrir lærisveinum. Vér
getum ekki hugsað oss meistara án lærisveina. Og vér notum orð
þetta í sömu merkingu. og það var notað í fornöld. Og vér full-
yrðum, að menn 'geti alveg eins 'orðið lærisveinar meistaranna nú
67