Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 73

yísindunum, þar sem hann hefir orðið að grípa til þess óyndisúr-
ræðis að etja valdboðnum trúarákvæðum gegn vísindalegum tilraun-
um og trúarhugmyndum gegn þekkingu. En ef trúin er sönn, ætti
að vera vinnandi vegur að færa einhverjar sannanir fyrir sannind-
um hennar, þau ættu að geta orðið þekkingar-atriði manna, en ekki
aðeins trúar-atriði. Eða eins og hinn mikli kirkjufaðir Origenes
sagði, endur fyrir löngu: »Kirkjan þarf ekki síður á þeim að halda,
sem vita en hinum sem trúa«, mönnum, sem hafa ákveðna þekk-
ingu til að bera, ekki síður en hinum, sem aðhyllast sannleikann
aðeins í blindri trú. Og kirkjan mundi standa ólíkt betur að vígi
gegn vaxandi þekkingu þessa heims, ef hún tæki að afla sér ræki-
legrar þekkingar á hinum æðri heimum, eins og þeir menn gera,
er gefa sig að hinum sálrænu vísindum og feta jafnframt hinn forna
veg, er liggur til andlegs þroska.
Eitt af því, sem trúarbrögðin ættu að vera fær um, eins og öll-
um ætti að vera ljóst, er að glæða hina andlegu hæfileika manns-
ins og þroska meðvitundarlífið, svo að mönnum sé unt að hafa
kynni af hinum æðri heimum. En það er eins og flest trúarsamfé-
lög hafi mist sjónar á þessu atriði eða gleymt því. En hver sá
maður, er gengur leiðina, sem liggur til meistaranna, öðlast aftur
þekkinguna á þessuni hlutum. Hann öðlast viðlíka þekkingu á hin-
um æðri heimum og vísindin hafa öðlast á þessum jarðneska heimi.
Eg vil því reyna að vísa yður á þessa leið og segja- yður, hvernig
hún verður farin.
Eg vil fyrst gera grein fyrir veginum, eins og honum er lýst í
hinum kristnu fræðum og síðan fara eftir lýsingu Bramha- og
Búddhatrúarmanna. Hins vegar álít eg óþarft að skýra hér frá lýs-
ingu Múhamedstrúarmanna, sökum þess, að hún má heita aðeins
endurtekning á því, sem er að finna í öðrum trúarbrögðum.