Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Síða 45

iÐUNN1
Heimilið.
203
við móður sína, Penelópu, er þau yrtust á um bú
ÓdjTsseifs: »En þú gakk til þinnar dyngju ok vand-
aðra gæt verka þinna, vefjarstóls ok stiltra teina, ok
bjóð ambáttum öllum at sitja verkum at ok vinnu
rækja«. Það ætti að gefa verðlaunapening fyrir þess-
konar afbrigði ekki síður en íyrir sund og glímur,
bótt ekki væri til annars en að hvetja ungu stúlk-
urnar okkar til að fara og gera slíkt hið sama.
Þótt mér þyki fyrir að þurfa að segja það, þá
sýnist mér helzt líta út fyrir, að andinn 1 unga fólk-
Jnu okkar sé að verða sá, að það vilji t. d. heldur
sálast í erlendum búðarsokkum en lifa góðu lífi í
íslenzkum ullarsokkum. Og sama er að segja um
•nargt annað útlent prjál og sundurgerð í klæða-
^urði, er ég álít sett til höfuðs okkar hispurslausa
^slenzka eðli, sem líf okkar þó sem þjóð er undir
komið, að glatist eigi. Og ég tek undir með Charles
^Vagner: »Síðan þær fóru að láta skraddara og ný-
Þ’zkusala sauma utan á. sig og selja sér mjög tví-
ræðar eftirstælingar slórtízkunnar, er þokkinn því
Qser horfmn úr ldæðaburði almennings. En er samt
nokkuð þekkilegra til en ung, blómleg verkakona
®ða sveitastúlka, klædd í búning sveitar sinnar og
skreytt töfrum einfeldninnar einnar?« Eða eins og
^kkar síra Þorlákur segir:
Sæmri mun ei sinum ver | silkiklæddur sprakki
en meyja hrein og hýrlynd er | hulin vaðmálsstakki.
Otrúlegt er, hve miklu konan getur til vegar komið,
þegar hún reglulega vill. Þýzkt orðtak hljóðar svo:
Hjónabandsins höfuð er húsbóndinn,
en hálsinn, sem því hringsnýr, er hinn makinn.
°g það er máske eitthvað til í því stundum. Sjaldan
Verður kvenmanninum ráðafátt, ef ekki er um stór-
læði að tefla. Karlmenn hafa komið sér á meira
^ekur, þótt ólíklegt sé. Þeir geta t. d. ekki rekið
nagla nema með hamri, en kvenmaðurinn rekur