Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Blaðsíða 29

ŒÐUNN
Irrá Vestur-íslendingum.
187
þvi að tíminn rej'ndist að lokum heldur naumur.
Frá nj'ári fram undir páska mátti heita, að ég væri
á sífeldu ferðalagi, svo að ég hafði naumast ráðrúm
til að skrifa bréf heim við og við; varð helzt að
nota til þess þær stundirnar, er ég var á ferð milli
bæja í járnbrautarvögnum. En ég ætla ekki að segja
neitt frá ferðalögum mínum. Að eins skal ég geta
þess, að ég ferðaðist á járnbrautum samtals rúmar
12 þúsund mílur enskar. Þó tóku þau ferðalög
minstan tímann. Hitt tók lengri tíma, er ég ferðaðist
innan um sveitirnar á sleðuin með hestum fyrir.
Bílum varð óvíða við komið svona um há-veturinn.
Ferðalögin voru mér nokkuð erfið, einkum fyrst,
meðan ég var að venjast við. En skemtileg voru þau
mér — eitt óslilið ævintýri frá upphafi til enda. Mér
þótti stundum kalt að sitja tímunum saman í sleða
i 30—40 stiga frosti, og ekki sem þægilegast, þegar
sleðinn valt, að stingast á höfuðið í fönnina, eða
þegar farartækin stóðu föst í skafli, að verða að
þramma til næsta bæjar til þess að fá hjálp. En
það kom nú ekki oft fyrir og var ekki nema skemti-
ieg tilbreyting til þess, að ég fyndi því betur til á-
nægjunnar at* að koma inn í lilýindin á eftir. þau
skorti hvergi, hvar sem mig bar að b^'gðu bóli og
íslendingar ráða húsum. f*ar skorti hvorki ofnhitann
né hjarta-ylinn.
Fundarstaðirnir, þar sem mér var ætlað að halda
fyrirlestur, voru nærri 50 að tölu. En nokkrir féllu
úr af óhöppum, eins og áður er sagt. Flestir fundar-
staðirnir voru i Manitoba, miðfylkinu í Ivanada.
Þar eru íslendingar lang-fjölmennastir vestan hafs.
Og í engum bæ — nema höfuðstað íslands — eiga
jafnmargir íslendingar heima og í Winnipeg, höfuð-
borg Manitoba-fylkis. í næsta fjdkinu þar vestur af,
Saskatchewan, eru og margar blómlegar íslendinga-
bygðir, en verða strjálli, þegar vestar dregur, í Al-