Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Síða 48

210
Einar Benedikfsson:
IÐUNN
loks orðið seinasta orsök til hins algerða afnáms Græn-
lendinga, sem þjóðar í íslenskri nýlendu.1)
Hvenær eyðingin hefur orðið fullger er ekki auðvelt
að ákveða með neinni nákvæmni, enda er þess að geta
um þetta atriði að haldið hefur verið fram af sumum
að íslendingarnir hafi loks horfið á þann hátt að þeir
blönduðust kyni óvinanna, sem á að vera rekjanlegt til
ýmsra einkenna meðal hinna svonefndu hvítu Skrælingja,.
Sjerstaklega hefur Frithiof Nansen2) aðhyllst þessa skoð-
un og mun Vilhjálmur Stefánsson og hafa litið svo á
að þetta sje sannanlegt af lit og auðkennum mannflokka,
er hann hefur fundið á mjög útlægum stöðvum. Kenn-
ing þessi hefur þó víða verið dregin í efa af öðrum
merkum rithöfundum og norðurkönnuðum. En jafnframt
er samt rjett að geta þess hjer, að Norðmenn hugðu
íslendinga afkristnaða og blandaða heiðingjum (þ. e.
Skrælingjum) í svokallaðri Austurbyggð þegar Hans
Egede var gerður út þangað til trúboðs 1721.
Þær athugasemdir sem nú hafa verið gjörðar um
merking þjóðardauðans í Grænlandsdeilunni eru enn-
fremur heldur ekki þess eðlis, að með úrlausn þeirra
standi eða falli málstaður íslands. Þetta er afar áríðandi
að menn gjöri sjer fullkomlega ljóst. Hvernig sem litið
er á sök konunganna, og þótt þeir jafnvel hefðu mátt
geta talist vítalausir með öllu um hin hræðilegu afdrif
Islendinga vestra, stendur það óhagganlega fast, að
Grænland vannst ekki undir neitt annað ríki, utan ís-
1) Gustaf Meldorf fv. læknir á Grl. heldur því fram í „Den
gamle islandsk-grönlandske Kolonis Undergang" að kringum 1492
hafi borist fregnir til Norðurálfu frá Grænlandi í þá átt að „ís-
lendingar hafi þá haldist þar ennþá við — en hafi virtst orðnir
fráhverfir kristinni trú“.
2) „In Northern Mists" Vol. II, bls. 101.