Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Blaðsíða 22

16
Á Alþingi 1631.
IÐUNN
sem þeir höfðu um hann heyrt, en fæstir gert sér far
um að minnast, fyr en nú. Munn frá munni gekk nú
sagan um Árna Oddsson, þegar hann sigldi til að verja
föður sinn fyrir sakmælum hirðstjórans Herlufs Daa.
Það var fyrir þrettán árum. Hirðstjóri hafði bannað
kaupmönnum í Danmörku að flytja Árna Oddsson til
íslands það vor. Herra Oddur beið óþreyjufullur á Al-
þingi, hirðstjóri neri sér um handarbökin, tveir konung-
legir sendimenn áttu að dæma mál þeirra, og Árni
Oddsson var í Kaupmannahöfn með öll gögnin. Það var
þá, að skip kom út í Vopnafirði, og að maður reið á
fjórum dögum þaðan til Alþingis! Árni Oddsson. Árni
Oddsson, sem bjargaði heiðri föður síns og fékk hrundið
hinum illræmda hirðstjóra úr völdum.
Fólk tók til að klappa, hrifið, trylt.
Hinn nýkosni lögmaður sat við vestur-inngang lög-
réttunnar, með bakið að fjöldanum. Hinn skyndilegi fögn-
uður lýðsins ólgaði að baki hans. En hann stóð ekki
upp, fyr en herra Halldór kvaddi hann fram til að vinna
lögmannseið sinn.
Árni Oddsson var hár maður vexti og fremur grannur,
ofurlítið lotinn í herðum, breiðleitur í andliti og ennið
breiðast, hárið glóbjart og mikið og strokið beint upp
frá enninu, en huldi nærri að aftan háan rúkragann,
sem ekki var alveg hreinn. Skeggið var rauðgult, al-
skegg, og þegar farið að grána. Höfuðið stórt og frítt
og höfðinglegt, munnurinn strangur, augun mild.
Hann gekk inn í lögréttuna miðja og gerði hér hógværa
játning sína fyrir Guði. Örfá orð, og síðast orð sem að
eins lærðir menn skildu: Domine, da mihi intellectum,
ut discam mandata tua.1) En þegar hann gekk að borð-
1) Drollinn, veit þú mér skilning lil að rækja þín erindi.