Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Qupperneq 23

IÐUNN
Á Alþingi 1631.
17
inu, sem á var lögð hin helga bók, kom öllum á óvart
lítillæti þessa stórbrotna manns. Hann lét fallast á bæði
kné, og i þeim stellingum sór hann eið sinn.
4.
A þessu þingi var í fyrsta sinn kosinn almennur al-
þingisskrifari, og eftir að hann hafði unnið eið sinn fyrir
lögmönnum, las fógeti upp á dönsku boðskap konungs
um hækkun taxtans. En með því að lærðir menn einir
skildu málið, las Halldór lögmaður upp íslenzkt afrit af
bréfinu og þar næst sjálfan hinn nýja taxta í þýðingu.
Þingheimur hlustaði framítökulaust á þessi nýmæli,
en jafnskjótt og lögmaður lagði frá sér skjalið, heyrðist
einhvers staðar úr miðjum hópnum: Vér mótmælum
taxtanum. Og á sömu svipstundu skall þetta óp eins og
þúsundraddað bergmál inn yfir lögréttuna: Vér mótmæl-
um taxtanum.
Þegar kyrð var komin á aftur, reis hver lögréttumað-
urinn á fætur öðrum upp úr sæti sínu og fluttu, hver
með dæmum úr sínu héraði, rök að þeim mótmælum,
sem nú höfðu heyrst. Frá öllum landshlutum kom það
í ljós, að kaupmenn höfðu brugðið af fyrirmælum hins
Samla taxta í flestum greinum. Rúgmjölið gat vart talist
mannafæða, mjöðurinn var naumast drekkandi fyrir súr,
Sreniborðin voru fúin, skipasaumurinn deigur, færin
sfyttri með hverju ári, og svona hélt þessum umkvörtun-
um áfram endalaust. En upp yfir allar ákærur gnæfðu
þær tvær, að kaupmenn neifuðu mönnum um að fá
vörurnar vegnar eða mældar, þvett ofan í konunglega
fyrirskipun, og að birgðirnar væri allsendis ónógar.
Að lokum gekk fram Þorleifur Magnússon á Hlíðar-
enda. Hann tók fyrir að eins tvær síðustu línur úr kon-
ungsbréfinu: »Havende derhos Indseende, at Vore Un-
Iöunn XIV. 2