Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 48

194
KIRKJURITIÐ
una var auðvelt að sýna. Smám saman urðu til fastmótaðir
leikir, sem röktu vissa þætti hinnar helgu sögu einn eftir
annan. Sem dæmi má nefna „Fæðingu Jesú“, „Vitringana
frá Austurlöndum“, „Barnamorð Heródesar“, „Förina til
Egyptalands“, sem allar tilheyrðu jólunum. Píslarsagan
varð leikur út af fyrir sig, eða öllu heldur röð af sýning-
um. Loks varð upprisan og það, sem stóð í sambandi við
hana, að sérstökum flokki. Við þetta var þó ekki látið
lenda. Adam og Eva, Nói og aðrir þekktir menn úr Gamla
testamentinu tóku og að koma við sögu, og loks var farið
að sýna þætti úr Postulasögunni. Þegar þannig var haldið
áfram, lá beint við að taka verkefni úr helgra manna sögum.
Þar var nóg af dramatiskum atburðum, ekki sízt úr sögu
hinna mörgu kristnu píslarvotta. Þeir leikir, sem fjölluðu
um slíkt efni utan Biblíunnar sjálfrar, fengu smám saman
heitið „miracula“ eða kraftaverk. Sá söfnuður, sem með
djúpri lotningu og innilegri trú tók þátt í þessum kirkju-
legu sýningum, oft dag eftir dag, lifði hið mikla krafta-
verk Guðs sjálfs, er hann var að grípa inn í líf og starf
hinnar mannlegu tilveru með hjálpræði sínu. Þetta drama,
sem þarna fór fram, var leikur lífsins sjálfs, andstæður
tilverunnar og hörð barátta. Hin kristna kirkja greip inn
í líf manna og tilveru á öllum sviðum. Hinir helgu siðii’
fóru ekki aðeins fram í kirkjunni, heldur hvar sem mað-
urinn var staddur. Bænir, signingar, knéfall við kross-
mörk á vegum úti, sérstakar athafnir við máltíðir, að
morgni eða kvöldi, við sáningu og uppskeru, vinnu og
hvíld, — með öllu þessu náði kirkjan til fólksins, til ÞesS
að helga Guði manninn og allt, sem honum tilheyrði, innra
og ytra. Hugsunin var sú að gera lífið allt að einum helgi'
leik. Miðaldakirkjan vildi ekki, hvað sem annars má að
henni finna, loka kristindóminn inni í klaustrunum einum-
Slíkt er hinn mesti misskilningur. Kirkjan átti að vera hm
tæra elfur, sem rynni um fúið gróðurland jarðarinnar, til
þess að þar sprytti upp fagur gróður, Guði til dýrðar. En
vatn elfarinnar vildi gruggast af farvegi sínum. KirTcfan