Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 55

Helgihaldið á íslandi.
Úr bréfi frá kaupstaðarpresti.
Hvað á að gera
til þess að efla helgidagahaldið á fslandi?
Þetta er að verða mjög alvarlegt mál, ekki hvað sízt í stærri
bæjunum á landinu. Sunnudagshelgin er að hverfa úr sög-
Unni, svo alvarlegt er þetta mál, hjá okkur Islendingum. Ef
þið, sem annist velferðarmál kirkju og kristni í Reykjavík,
vilduð — og ég efast ekki rnn vilja ykkar — kynna ykkur
þetta mál nánar, sæjuð þið margt, sem ykkur óaði við. Hafið
þið í alvöru kynnt ykkur, hvað félagar þjóðkirkjunnar hafast
að á hvíldardegimnn? Hafið þið athugað, að bæði í — ja, við
skulum segja — Reykjavik og nágrenni hennar, eru sunnu-
‘lagamir notaðir til alls konar líkamlegrar vinnu, og sunnu-
'tagarnir eru, auk laugardagskvöldanna, notaðir til kvikmynda-
sýninga, drabbs og daðurs? Hafið þið athugað, hvar það fólk
heldur sig og aðhefst á sunnudögum, sem ekki sækir kirkju?
hetjum svo, að í Reykjavík séu ca. 40 þús. manns, sem ættu
að geta sótt kirkju á sunnudögum. Hve mörg % af þessum
tugþúsundum sækir kirkjurnar? Eigum við að segja 10%?
Hvað gera þá hin 90% ? Ætli talsverðm- hluti þeirra vanhelgi
ekki sunnudaginn? Ég leyfi mér að svara því játandi. Þeir
eru ekki fáir, sem annaðhvort mæta ekki til vinnu, eða koma
”hmbraðir“ til vinnu á mánudegi.
Hér á staðnum er verkalýðsfélag, sem um langt skeið var
st]órnað af foringja kommúnistanna hér. Hann spurði mig
olltaf, hvort ég ætlaði að messa þann sunnudag, sem hann
'Utlaði að halda fund, sem oft var haldinn kl. 2 e. h. Ef ég
*tlaði að messa á staðnum, flutti hann fundartímann ýmist
td annars sunnudags eða þá þar til seint um kvöldið. Þetta er
kornmúnisti. Og þótt hann sé ekki í þjóðkirkjunni, gengur
hann þó ekki á messuhelgina. Getum við nú ekki kennt þjóð-
mrkjumönnunum að virða helgi sunnudagsins svo, að hún sé