Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 60

206
KIRKJURITIÐ
ási. Lýsti hann einstæðingsskap og ýmsum raunum verksmiðju-
fólks og benti á hlutverkið, sem kirkjunni bæri að vinna fyrir
það. Vegur hennar ætti að vera hinn sami sem Jesús Kristur
gekk, vegur þjónustunnar. Þetta fólk tortryggði margt kirkj-
una og störf hennar, en treysti Kristi. „Hann ætti ekki að vera
á himnum, heldur hjá okkur,“ hafði ungur maður sagt. Tor-
tryggni og kala þyrfti að eyða, og hefði gefizt vel til þess, að
þjónar kirkjunnar byðu verksmiðjufólki heim til sín á samtals-
fundi.
Síðara erindið flutti danskur prestur, A. M. Jörgensen fra
Jótlandi. Hann var auðsjáanlega nákunnugur verkamönnum.
Hann kvað það misskilning, að þeir hötuðu vélar og verksmiðj-
ur. Þeir bæru þvert á móti margir þrá í brjósti eftir þeim, og
kæmi það t. d. oft í ljós, er þeir lægju sjúkir. Þeir vildu veita
boðskap kristindómsins viðtöku, en helzt vera lausir við prest-
ana. Að lokum sagði presturinn: „Kirkjan hefir á síðustu árum
boðað krossinn án Krists. Því hefir boðskapur hennar orðið
áhrifalítill eða áhrifalaus. Svo búið má ekki standa. Við verð-
um að boða Krist sjálfan. Hann verður að vera í raun og veru
í verki með okkur.“
Síðustu erindin voru um norræna samvinnu, og flutti Ás-
mundur Guðmundsson annað þeirra. í lok erindis síns kvað
hann röðina komna að fundarhaldi á íslandi og
Næsti bauð í nafni stjórnar Prestafélags íslands prest-
prestafundur unum, ef þeir vildu, að hafa næsta fund 1
Norðurlanda. Reykjavík að þrem árum liðnum, sumarið 1956.
Myndu þá verða kirkjuleg hátíðahöld í Skál-
holti í minningu þess, að þá hefðu íslendingar eignazt fyrsta
íslenzka biskupinn og fast biskupssetur fyrir 9 öldum. Urðu
nokkrar umræður um þetta mál og allar á einn veg. Var sam-
þykkt í einu hljóði að halda 10. prestafunndinn á Islandi 1956,
og virtust menn hyggja gott til fararinnar. Skildust ýmsir með
kveðjuorðunum: Hittumst heilir á íslandi.
Þá sleit Ysander biskup fundi með nokkrum orðum. Kvað
hann vel hafa tekizt og sagði meðal annars: „Því færri sam-
þykktir, sem gerðar eru, því betra.“ Að lokum mælti hann
nokkrum þakkarorðum og kveðjuorðum til fundarmanna, en
fulltrúar þökkuðu, hver fyrir sína þjóð, og árnuðu Hinu al-
menna prestafélagi Svía, kirkju og þjóð allrar blessunar.