Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 70

216 . KIRKJURITIÐ
finnst þær hver um sig hafi getað sagt um sjálfa sig með
Hallgrími:
Við þennan brunninn þyrstur dvel ég,
þar mun ég nýja krafta fá.
Ekki get ég stillt mig um að tilfæra hér nokkrar setningar
úr nokkrum greinunum, til að sýna, hve þessum konum er bor-
in sameiginlega sagan um það, hverjar trúarhetjur þær hafa
verið — að guðstrú þeirra hefir borið þær yfir torleiði erfiðrar
lífsbaráttu, í henni fundu þær öryggi og styrk, sem aldrei
brást, og að fyrirbænir þeirra hafa ósjaldan verið það bezta,
sem þær veittu börnum sínum í veganesti út á lífsins hjam.
Norðlenzkur læknir skrifar: „Við vorum öll sannfærð um það,
að fyrirbænir móður okkar ... hefði orðið okkur sterkasta
stoðin í lífinu.“
Lögfræðingur úr Eyjafirði skrifar: „Oft sagði hún (móðir
mín) við mig, er ég fór að heiman í skóla: Það er aumt að
geta ekki greitt götu þína með fjárframlögum til námsins.
Þess er ég ekki megnug. En það eitt get ég gert, og mun óspart
gera, að biðja fyrir þér kvölds og morgna, biðja Guð að styrkja
þig og styðja, svo þú getir náð settu marki.“
Skaftfellskur bóndi skrifar: „Ég fullvissaði mig um, að end-
urnýjaða krafta sótti hún í svalalind guðsorð í N. t. Hún elsk-
aði Jesúm Krist, og þá var henni mögulegt að starfa í nafni
hans. Og í draumum leit hún frelsarann, sem hughreysti hana
og styrkti, þegar mest lá við.“
Verzlunarfrömuður á Suðurlandi skrifar: „Mamma var mik-
il trúkona, hún átti fagra og sterka trú ... jafnvel hinn for-
hertasti, sem umgekkst hana, gat ekki orðið ósnortinn af trú-
arvissu og trúarfegurð hennar.“
Sr. Friðrik Friðriksson skrifar: „Hún . . . talaði við mig til
að fræða mig sérstaklega í guðlegum efnum, kenndi mér bæna-
vers og úttskýrði mér innihald þeirra, sagði mér sögur um
frelsarann og innrætti mér svo lifandi meðvitund um Guð og
nálægð hans, að ég er viss um, að það lagði sterkari grund-
völl hjá mér en nokkuð annað undir Ijósa, en auðvitað barna-
lega meðvitund um afskipti Guðs af högum mínum; en það
hefir haft áhrif á allt líf mitt allt fram á þennan dag.“
Skólastjóri einn skrifar: „Það var einkum guðrækni henn-