Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 54

200
KIRKJURITIÐ
hafa lagt til, fremur en starfsemi stofnananna út af fyrii’
sig. Svo sem kunnugt er, hefir það verið ríkjandi tilhneig-
ing á seinni öldum að gera mannlífið í heild óháð kirkju-
legum venjum og valdi, en því miður einnig óháð trúnni
og óháð Guði sjálfum, ef unnt væri. Það má því nærri
geta, hvort heimshyggjan, sem vér nefnum svo, hafi ekki
náð tökum á leikhúsi, alveg eins og bókmenntum, mynd-
list og fræðslumálum. Með þessu á ég ekki fyrst og fremst
við andstöðu gegn kirkjunni og kristindóminum, heldur
þann hugsunarhátt, að mannkynið geti farið allra sinna
ferða án trúarbragðanna. En hvort tveggja er ríkt í mann-
legu eðli, listin og trúin. Hvorugt hefir dáið og hvorugt
mun deyja, svo lengi sem mannkynið sjálft deyr ekki.
Látnir guðfræðiprófessorar.
Guðfræðideild Hafnarháskóla hefir misst á þessu sumri tv0
kennara sína, sem báðir höfðu starfað þar lengi og vel.
Aage Bentzen andaðist 4. júní eftir 2 daga legu. Hann
hafði verið guðfræðikennari í 30 ár og skrifaði mikil og merk
rit um Gamlatestamentisfræði, sem munu halda nafni hans leng1
á lofti.
Jens Nörregaard lézt 26. júlí. Hann varð sama ár sem
Bentzen kennari við deildina og einnig mjög nafnkunnur. Hann
vann um hríð að samningu almennrar kristnisögu, sem er talið
eitt ágætasta rit í sinni röð. Nörregaard flutti erindi um Ágúst'
ínus kirkjuföður við Háskóla íslands, og eignaðist hér ýmsa vinl-
Hann var rektor Hafnarháskóla 1942—1948 og hlaut almanna
lof dönsku þjóðarinnar fyrir viturlega og örugga stjórn sína a
stríðsárunum.