Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 21

KIRKJURITIÐ
355
En þrátt fyrir það mun háð linnulaus barátta fyrir því að inn-
leiða ný sjónarmið, sem gefa nýjar skýringar á óumbreytanleg-
inn kennisetningum. Þannig er óskeikulleiki páfans að vísu
staðfestur, en á liinn bóginn er bugmyndunum um biskupa-
ráðin og óskeikulleik kirkjunnar skotið fram jöfnum höndum,
til þess að skapa mótvægi við yfirlýsingu fyrra Vatíkanþings-
ins. Biskuparnir liafa orðið fyrir næstum gjörtækum álirifum
frá umbótasinnuðum guðfræðingum, sem stefna að réttri skýr-
ingn kennisetninganna. Það er ekki bægur vandi að loka aug-
nnum fyrir því, liversu þingfulltrúarnir bera brag nýrrar guð-
fræðistefnu. Hafi menn í upphafi verið í einliverjum vafa um,
livort nýir guðfræðistraumar kynnu að móta þingið eða ekki,
þá liafa þingfundimir og einnig óformlegar viðræður „víð-
sýnni“ gnðfræðinga á þingtímanum tekið af skarið um það, að
ný guðfræði viðhorf munu liafa róttæk ábrif á allar ályktanir
kirkjuþingsins.
c) Hvor þessara skýringa er rétt? 1 stað þess að fallast á aðra
hvora, leyfi ég mér að vekja athygli yðar á þriðja svarinu, sem
er á þá lund, að þingici muni rata meftalveg milli óhagganlegr-
ar trúfræðiafstöðu og gjörbreytingar í umbótaátt. Páll páfi
sjötti hefur sýnt að lionum er bugleikið að finna þennan með-
alveg. Bæði í uppliafi og eins á síðara þingsetutímabilinu var
honum oft legið á liálsi fyrir að hika við að taka skýra afstöðu.
kg tel að það liafi að nokkru leyti verið að ósekju. Hann verð-
«r sem páfi að láta sig varða alla kirkjuna, en taka enga flokks-
^cga afstöðu. Ilonum bar að láta þingið sjálft um að rata með-
alveginn. I nýútgefnu bréfi sínu, Ecclesiam Suam gerir páfinn
Sf"r far um að undirstrika mikilvægi kirkjuþingsins og að liann
riiuni virða vilja þess. Er dagljóst að liann mun aðeins aðstoða
við leitina að meðalveginum, en hvorki ljá binum „íbaldssömu
lle „umbótasinnuðu“ lið sitt til að ná auðkeyptum sigri. Sjálfar
ályktanir þingsins munu bera samkomulagsmerki þessa meðal-
vegar. Fyrir það munu yfirlýsingar þingsins verða flestum mót-
rnælendum til lítillar ánægju, þótt þær jafnframt sýni mörg
framfaratákn og ryðji margs konar viðræðum braut. Blaða-
fregnirnar af kirkjuþinginu eru eitt af því, sem mér virðist all
wggvænlegt. Að undanskildum nokkrum opinberum rómversk-
umum kirkjumálagögnum, dylst ekki að fréttaritarar gera sér