Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 31

KIRKJURITIÐ
365
yfir ágreining. Hún er bróðurleg, einlæg, alvarleg viðræða um
það, sem á milli ber, drengileg viðleitni til endurskoðunar á
eigin málstað og skilnings á rökuin annarra, þar sem allir máls-
aðiljar vilja beygja sig fyrir einu og sameiginlegu valdi, Guðs
orði í Heilagri ritningu. Hún byggist á ákveðnum vilja til þess
að læra bver af öðrum og hjálpa hver öðrum. Kjörorð hennar
er: Vér stöndum saman, þrátt fyrir allt, vér eigum alla hluti
bver með öðrum, allan misskilning, lýti og bresti, og alla þá
auðlegð, sem Drottinn befur í sinni trúfesti, af sínum ríkdómi
gefið sinni beilögu, almennu kirkju á liennar mörgu vegum í
aldanna rás.
Einangrun íslenzku kirkjunnar er lokið, eða að minnsta
kosti eru liin ytri skilyrði liennar að hverfa úr sögunni. Þá
breyttn aðstöðu þurfum vér að hagnýta sem skjótast og bezt
til þess að frjógva hugsun og stæla krafta til sóknar og átaka.
Efnilegir guðfræðingar eiga nú þeirra kosta völ um námsað-
stöðu, sem jafnvel fyrir fáeinum áratugum vom óhugsanlegir.
Margs konar livetjandi samband við kirkjur annarra landa er
komið á og stöðugt að styrkjast. Sá atburður, sem framundan
er, stjórnarfundur Lútlierska Heimssambandsins hér í Reykja-
vík, er tímatákn og fyrirlieit. Vér fögnum því og þökkum það.
Oss bættir oft til þess að mikla fyrir oss vandkvæði og erfið-
leika líðandi stundar og ofmeta liðna tíð á kostnað nútíðar.
Aldrei megum vér verða óraunsæir á viðhorf og vanda sam-
tíðar. Því síður megum vér vera þeir gikkir fyrir Guði að van-
meta dýrmæt og blessuð tækifæri, sem liann gefur. Hans náð
er vissulega ný á hverjum degi, einnig á þeim braðfleygu
dægmm, sem eru starfsævi vor.
Eitt af dagblöðum vorum spurðist fyrir um það hjá nokkr-
"m kunnum mönnum á afmælisdegi íslenzka lýðveldisins í
v«r, hvað væri að þeirra áliti farsælast og livað uggvænlegast
við þróun mála í þjóðfélagi Islendinga frá stofnun lýðveldisins
fyrir 20 árum. Svörin voru íhugunaryerð. Einn þeirra, sem
spurður var, svaraði þessu til:
„Vaxandi andleg menning þjóðarinnar undir áhrifum kirkj-
nnnar með auknu kristilegu trúarlífi, er vafalaust farsælasti
þáttur þjóðlífsins frá stofnun lýðveldisins. Forusta kirkjunn-
ar í aukinni æskulýðsstarfsemi gefur beztu vonir um að aukin