Kirkjuritið - 01.10.1964, Síða 64

KiRKjuniTin
398
og boðskapur liennar eigi að ná yfir alla heimsbyggðina. I 24.
kap. Matth.-guðspjalls segir Jesús: „Og þessi fagnaðarboðskap-
ur um ríkið mun prédikaður verða um alla lieimsbyggðina, til
vitnisburðar öllum þjóðum og þá mun endirinn koma“. Þar
talar bann um kristniboðið og orðið, sem í ísl. Biblíunni er
þytt með „lieimsbyggð“ er á grísku „oikoumene“,
Sögulega séð er alkirkjubreyfingin einnig nátengil kristni-
boðslireyfingunni. Það var á alþjóðlegu kristniboðsþingi í Ed-
inborg árið 1910, þar sem 1200 fulltrúar frá mörgum löndum
kornu saman, að Bandaríkjamaðurinn Charles Brant, síðar bisk-
up, fékk liugmyndina að alkirkjuráðinu. Þelta kristniboðsþing
stofnaði frambaldsnefnd, er síðar varð að alþjóðlegu kristni-
boðsráði „International Missionary Counsel“, en það ráð starf-
ar nú sem sérstök deilil innan alkirkjuráðsins. -— Á vegum
Lútberska lieimssambandsins starfar einnig mjög öflug kristni-
boðsdeild. Nægir að minna á það, að stærsta verkefnið sein
beimssambandið befur tekizt á lierðar er smíði og rekstur liinn-
ar öflugu útvarpsstöðvar í Aildis Abeba, sem talið er að nái
með boðskap kristindómsins til 3. bluta mannkynsins.
Þá eru allir alþjóðlegir kirkjufundir talandi vitnisburður
um árangur kristniboðsins. Sífellt fleiri fulltrúar liinna ungu
kirkna þeldökku þjóðanna sækja slíka fundi, t. d. eru nú 28
kirkjur í Afríku og Asíu meðlimir Lútberska beimssambands-
ins. Það er bókstaflega óbugsandi að nokkur kirkjunnar maður
á Yesturlöndum geti tekið þátt í alþjóðlegum kirkjnfundum
og um leið verið andstæðingur kristniboðs.
Enda þótt menn liafi eðlilega ólíkar skoðanir á gildi bins
alþjóðlega samstarfs kirkjudeildanna og sérstaklega á Alkirkju-
ráðinu sem slíku, þá befur sú lireyfing sannað betur en flest
annað, að kristniboð lilýtur ávallt að vera bin miðlæga liugsun
í öllu kirkjulegu starfi.
En það, sem ég tel vera einna athyglisverðast, þegar rætt er
um kirkjuna í nútímanum, er hin breytta aðstaða hennar.
Enda þótt kristnum mönnum fjölgi sífellt í lieiminum, þá
lækkar jió blutfallstala þeirra vegna binnar öru fólksfjölgunar
í Austur-Asíu. Þar við bætist svo afkristnun Vesturlanda, sem
engum hugsandi manni fær dulist lengur. Áður var talað um
kristin lönd og lieiðin, kristnar þjóðir og kristniboðsakrana.