Kirkjuritið - 01.10.1964, Síða 91

KIUKJUKITID
425
niyndir, fyrirlestra, kóra, bókasöfn
og úlvarpsþælti til þess að sigrast
a „trúarlegu afturhaldi" þessa
fólks. Ásamt hugsjónafræð'ilegu
skeinmticfni er vitnað til vísinda-
legra uppgötvana til þess að ýta
við trúargrundvelli þess. Alls kon-
ar sannanir eru lagðar fram til þess
að sýna, að Bihlían sé safn goð-
sagna, sem ckki hafa neitt gildi fyr-
ir nútíma fólk.
Baráttumennimir fyrir guðleys-
inu virðast nokkuð órólcgir, eink-
uin í Síbcríu, þar sem margir hinna
sovétsku Þjóðverja lifa. Þeir eru
órólegir yfir því, að guðleysi hafi
ált minni framgangi að fagna þar
en í öðrum lilutum Sovétríkjanna
°g annarra kommunistarikja.
Þcir reyna með alls konar kostn-
aðarsömum áróðri að venja trúaða
af sannfæringu sinni og flytja þá
yfir í herhúðir guðleysins. En það
heppnast aðeins í fáum tilfellum.
1 almennu yfirliti yfir ástandið rit-
nr fréltaritari „Nýs lífs“, að bar-
áttan gegn trúnni sé engin stundar-
skæra, heldur langdregin barátta,
sem krefjist þekkingar,, háttvísi og
sérstakra hæfileika. Sami fréttarit-
an getur árangurs af eigin erfiði:
Siðustu 2—3 mánuðina liefur lion-
um heppnast að vinna i verlcsiniðj-
nin í Uzhekstan og Kazakhstan
liunn trúaða undan álirifum „sér-
trúarflokka" þeirra.
Mynd trúarlífsins á hinu sovét-
l*ýzka svæði í Síberíu er ófullkom-
in vegna þess að „Nýtt líf“ tak-
inarkar sig við ákvðnar hlið'ar
nstandsins. Það virðist samt sein
fastir starfandi prestar sé sjald-
gæfir, cf lil vill ciiginn slíkur í
allri Síheríu. En alls staðar cru
lieilshugur leikmenn, sem safna
söfnuðunum saman, prédika á
sunnudögum, skíra og ferma liörn.
framkvæma lijónavígslur og greftra
dána, livenær sem þessar athafnir
eru leyfðar.
Það virðist vera ahnenn venja,
að húshóndi lieinlínis stjórni guðs-
þjónustustundum á heimilinu.
Bihlíur og bænahækur eru al-
mcnut notaðar. Söfnuðirnir eru
færir um að hjálpa hinum fátæku
og þurfandi með því að deila ineð
þeim af sínu.
I stuttu máli virðist vera liægt
að scgja, að þarna sé um undar-
lega kraftinikið kirkjulíf að ræða
á þessari litlu eyju evangelísk-krist-
inna nianna, sem varðveita trú
sína í liafi guðleysisins í víðáttuin
Rússlands.
Þeir komu frá Volgu
Volga-Þjóðverjarnir, þýzkuinæl-
andi, lútherskt fólk, sem fluttist
húferlum til Rússlands seint á 18.
öld, urðu að flytja sig til Síberíu
árið 1941, er sovélski herinn harð-
ist við þýzka innrásarherinn. Þar
lil fyrir fáeinum áruin liárust eng-
ar fréttir af þessari týndu „ný-
lendu“. Seint á árinu 1955 var
sumum þeirra leyft að snúa aftur
til Saratov-svæðisins við Volgu.
(Heimildir: Evangelical Press
Servicc, The Lulheran, January
29, 1964).