Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.06.1967, Page 89

Kirkjuritið - 01.06.1967, Page 89
ICIRKJURITIÐ 327 , 1 lians til fullnustu. Þessi sorg er henni mikil auSsupp- sPretta. j, óttast liún mest, aS tíminn muni fjarlægja þau livort tl> öSru. Hún á enga mynd af lionum, vera má aS svipur lians "aist henni úr minni. Hún prófar þetta og sannreynir dag- Sé ég liann, sé ég hann ljóslifandi? segir liún viS sjálfa lega: 8ig. Þegar vetrarvikurnar týna tölunni hver af annarri, kemur !lenni þaS á óvart, aS hún skuli vera farin aS hlakka til vors- ns5 til þess a|\ geta komiS honum iit úr líkhúsinu og búiS '"n Þann í moldinni, svo aS liún geti gengiS aS gröfinni og j. Un viS liann. Hann á aS livíla í vesturhlutanum; þar er egurst. Og hún ætlar sér aS skreyta leiSiS meS rósum. Hún jj ,ar ®ér líka aS planta þar limgerSi og koma þar upp bekk. lni vill geta setiS þar lengi, lengi. 1 i " fólk verSur eflaust ákaflega forviSa! FólkiS, sem veit ! annaS en aS barniS liennar hvíli í ættargrafreitnum. En (.j; ver^ur undrandi, þegar þaS sér liana skreyta þessa "11,111 gröf, og sitja þar stundum saman! Hverju á lnin ' finna upp á til aS segja því? Utldum liugsar hún, aS hún verSi aS fara aS á þennan hátt: kj, Þu'a fyrst ag gtóru gröfinni og leggja þar gríSarstóran 'Uuvönd og sitja þar stundarkörn. SíSan hlýtur henni aS S£la il0egur vandi aS laumast aS litlu gröfinni. Hann lætur 1 eilaust nægja þetta eina smáblóm, sem hún getur tekiS frá '".nia honum. þag-ia’ hann getur sjálfsagt látiS sér nægja þetta, ef liún getur . sjálf. En þaS er einlivern veginn eins og hún komist ekki Qilt samfélag viS liann meS þessum hætti. jj 8 þá fær hann aS vita, aS liún blygSast sín fyrir hann. |,. ll'n ^enist í skilning um, hvaS skömmin sveiS liana, þegar vitn" k°m til sögunnar. Hún vill lilífa honum viS því aS þaS. Hann skal vera í þeirri trú, aS liamingjan yfir því eiSa liann, liafi yfirgnæft allt annaS. víkur veturinn frá völdum. ÞaS er Ijóst, aS voriS er Þoks ( 01ua. SnæbreiSan tekur aS hráSna og jörSin fer aS koma 'lei'a má aS enn HSi tvær eSa þrjár vikur áSur en klakinn 111 ni°hlinni, en þaS standa samt vonir til, aS hinir látnu
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.