Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.06.1967, Síða 89

Kirkjuritið - 01.06.1967, Síða 89
ICIRKJURITIÐ 327 , 1 lians til fullnustu. Þessi sorg er henni mikil auSsupp- sPretta. j, óttast liún mest, aS tíminn muni fjarlægja þau livort tl> öSru. Hún á enga mynd af lionum, vera má aS svipur lians "aist henni úr minni. Hún prófar þetta og sannreynir dag- Sé ég liann, sé ég hann ljóslifandi? segir liún viS sjálfa lega: 8ig. Þegar vetrarvikurnar týna tölunni hver af annarri, kemur !lenni þaS á óvart, aS hún skuli vera farin aS hlakka til vors- ns5 til þess a|\ geta komiS honum iit úr líkhúsinu og búiS '"n Þann í moldinni, svo aS liún geti gengiS aS gröfinni og j. Un viS liann. Hann á aS livíla í vesturhlutanum; þar er egurst. Og hún ætlar sér aS skreyta leiSiS meS rósum. Hún jj ,ar ®ér líka aS planta þar limgerSi og koma þar upp bekk. lni vill geta setiS þar lengi, lengi. 1 i " fólk verSur eflaust ákaflega forviSa! FólkiS, sem veit ! annaS en aS barniS liennar hvíli í ættargrafreitnum. En (.j; ver^ur undrandi, þegar þaS sér liana skreyta þessa "11,111 gröf, og sitja þar stundum saman! Hverju á lnin ' finna upp á til aS segja því? Utldum liugsar hún, aS hún verSi aS fara aS á þennan hátt: kj, Þu'a fyrst ag gtóru gröfinni og leggja þar gríSarstóran 'Uuvönd og sitja þar stundarkörn. SíSan hlýtur henni aS S£la il0egur vandi aS laumast aS litlu gröfinni. Hann lætur 1 eilaust nægja þetta eina smáblóm, sem hún getur tekiS frá '".nia honum. þag-ia’ hann getur sjálfsagt látiS sér nægja þetta, ef liún getur . sjálf. En þaS er einlivern veginn eins og hún komist ekki Qilt samfélag viS liann meS þessum hætti. jj 8 þá fær hann aS vita, aS liún blygSast sín fyrir hann. |,. ll'n ^enist í skilning um, hvaS skömmin sveiS liana, þegar vitn" k°m til sögunnar. Hún vill lilífa honum viS því aS þaS. Hann skal vera í þeirri trú, aS liamingjan yfir því eiSa liann, liafi yfirgnæft allt annaS. víkur veturinn frá völdum. ÞaS er Ijóst, aS voriS er Þoks ( 01ua. SnæbreiSan tekur aS hráSna og jörSin fer aS koma 'lei'a má aS enn HSi tvær eSa þrjár vikur áSur en klakinn 111 ni°hlinni, en þaS standa samt vonir til, aS hinir látnu
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.