Kirkjuritið - 01.06.1967, Qupperneq 92

KIRKJURITIÐ
330
uin lcyndardómi, innsta vitund huns
látið eftir mót sitt á andlitinu. En
Jiarna skilur ineð okkur.“
„Ef sálarrannsóknirnar eru ekki
ilæindar eftir gönguskcióuin þeirra
heldur hinu hezta, scin unnið hefur
verið á því sviði, verður ekki neit-
að nteð sanngirni, að þær hafi þeg-
ar nokkru áorkað, vakið alhygli
á ýmsu, sem efnishyggjuinennirnir
vildu fyrrum hvorki sjá né heyra,
hent á viðfangsefni, sem skylda ber
til þess að lialda áfram að kenna.“
Þessar tilvitnanir sýna inegin ætl-
un höfundar að loka ekki uugunum
fyrir gátum lífs og dauða, og skirr-
ast ekki við að leita luusnar þeirra
á ö 11 iim hugsanlegum leiðum.
Mikilsverðust finnst mér þessi yf-
irlýsing: „Andleg (religiös) reynsla
er mér ekki einungis veruleiki,
heldur verulegust af öllum veru-
leika.“
Mestu aðdáun vakti dæmisagan:
FerSin, sem aldrei var jarin. Er
hún geysihaglegt siníði. Um Jiað má
deila hvort niðurstaðan lýsir frekar
krislnu en grísk-rómversku hugar-
fari. Segja má að hún sé í samræmi
við Jiað, sem heztu menn og spök-
ustu liufa liugsað og boðað á öllum
öldum, að þeir væru hezt komnir
í lífi og dauða, er tekist hefur að
gera sem mestan og sannastan mann
úr sjálfum sér, samkvæmt Jiví, sem
þeir liafa vitað sannast og farsælast,
og mest að vilja æðstu móttarvalda,
enda líka með hjálp þeirra.
Ekkcrt fornhragð er að þessum
erindum, og eiga Jiau enn erindi til
allra.
3.
SÖGUR ÚR SKARÐSI5ÓK
ICaup Seðlaliankans á Skarðshók
vöktu ánægju allra þjóðhollra Is-
lendinga. Er Jiar um að ræða fag-
urt skinnhundrit. Hvað á það er
letrað létu menn sig minna máli
skipta, enda fæstum kunnugt. Út-
gáfa C. R. Ungers ó Postulasögurn,
sainkv. Skarðshók eru í freniut
fárra höndum og verður að játast
að það er ekki lestur, sem niaður
gleypir í sig í einni lotu. Til l)eS*
er liann of langur og margt fjurl'
nútíðarsmekk og liugsun. Þessi ut-
dráttur er þess vegna mjög ákjosan-
legur Hefur Ólufur Halldórssoii)
magister, gert hann og skrifað fróð-
legan formála.
Mest segir hér frá máttarverk-
um postulanna, og er l>ar un
hreinar helgisagnir að ræða, seI11
að vísu hafa sitt gildi, J>ótt sanU'
l'ræði Jieirra flestra sé næsta 'e
fengjanleg.
Rúmið leyfir aðeins örstutt sýlllS
ishorn tekið úr Tveggja postu1
sögu Jóns og Jakobs: 107 CaP1
lulum.
Annar riddari varð fyrir niikn
guðsreiði, sakir Jiess að hann hat
lugzt í sukk mörg dægur saniu11
með vantempran ást og drykkj11-
Og síðan stendur lians kviður s'
harður og digur sein hlásinn he e
ur og setnaði með öngu inotl-
Fengu læknar enga hót eða le,|il
unnið á þessu máli, hverjuin hs^
uni sem helzt var prófað, Jiar til a
allir leggjast fyrir. ,
Riddarinn talar þá: Leitið um a,)
fá inér krús nökkura af pílagrl,llS
ferð liins heilaga Jaeohi, þ'íað 1 e
trúi uð mér batni ef ég drekk I1*
af.
Svo er gjört, að um er leituð> 0c
finnst ein flaska er pílagríu"1
Jacohi átti, liverja hann liafði fel1
ið í Galieia. Og þegar sein rid a ^
inn drekknr af henni, setnar hu^
kviður eftir náttúrlegum hættu
verður alheill á skömmu hrag ^
lofandi guð og liinn sæla Jacot’
postulu í sinni inildi.