Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 5

I* GÁTTUM
"Kirkja vors Guðs er gamalt hús, — Guðs mun þó bygging ei hrynja".
' Veraldarspekingar segja reyndar, að hún sé aðeins gamalt hús,
senn ekki getur hrunið. En það, sem hulið er slíkum, vita kristnir menn:
^Un en hús Guðs ó jörðu, ríki hans komið til manna, — söfnuður Krists,
SQrnfélag heilagra, — brúður Krists, — jó, einnig líkami Krists og þess
Ve9na með nokkrum sanni Orðið, sem varð hold.
Engu að síður höldum vér róðstefnur um kirkjuna og samtíðina og
^átum sem kirkjan sé gamall kumbaldi. Vér tölum um, að hún þurfi
nVtt skipulag, nýja starfsháttu og helzt nýtt tungumál. Vér tölum um
a^ hjálpa kirkjunni að hjálpa, rétt eins og hún sé þurfalingur, sem
P° vildi gjarna láta nokkuð gott af sér leiða. Vér tölum um Þjóðkirkju
s|Qnds rétt eins og hún vœri biskup landsins, e.t.v. að meðtöldu kirkju-
rQði og í hœsta lagi að meðtöldum prestunum. Vér skröfum og skegg-
rceðum um ríkiskirkju og fríkirkju, prestskosningar og afnám prests-
°sninga og sitthvað fleira slíkt, eins og um sé að tefla hið eina nauð-
sVnlega. Og í og með þeirri áhyggju allri og mœðu, er svo líkast því,
Qleymist að gefa gaum að, hvað kirkja er, hvar hún á líf sitt og
uÞphaf 0g til hvers hún er á jörðu.
^er spyr eftir Drottni hennar? — Hver spyr um boðskap hennar?
^Qsborgarjátningu segir, „að ein heilög kirkja muni œvinlega við
^st". Ennfremur segir þar, að kirkjan sé „söfnuður heilagra, þar
SSm ^agnaðarerindið er réttilega boðað og sakramentunum réttilega
^ht þjónusta". Ekki vitum vér annað sannara um þetta. Mikilvœgast
s^S er því fyrir kirkjuna — og raunar hið eina nauðsynlega, að hún
1 Jesú Kristi, Drottni sínum, og haldi áfram að þiggja af honum lífs-
, rin9 sína, taka af honum hold sitt. — í öðru lagi skal hún bera
( xr' honum samboðna, vera líkami hans mönnum til hjálprœðis og
n°' að „sá, er Krist vill finna, verður fyrst að finna kirkjuna", eins
°S(LÚthe' sagSi.
I ,^essu hefti er nokkuð um það fjallað, hversu kirkja vinnur nýjar
Ur °g kemur til manna. — G.ÓI.ÓI.
3