Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 43

ekki einungis konan verði ábyrgðar-
iausari gagnvart getnaði með frjálsum
fóstureyðingum, heldur einnig maður-
inn og var þó ekki á það bœtandi.
Mannhelgi
Mikið er talað um mannhelgi og
iafnrétti og mannslífið sé svo dýr-
rncett, að þag sé óbœtanlegt. Lœkn-
irinn á að hlúa að öllu lífi, hvort sem
Það
er ungt eða gamallt og hvort sem
Það tilheyrir háum eða lágum. En
vernig er þessu farið með fóstrið í
við móður sinnar. Kviknaði ekki lífið
er sceðisfruman mœtti egginu? Hér eru
s oðanir skiptar. Boðorðið segir, „þú
s alt ekki deyða," en það boðorð er
Qamallt og margir hafa þó verið
rePnir, stundum er það kallað morð,
en stundum er það löglegt, ef svo má
e^ia f- d. í styrjöldum. Það fer mikið
lr aldarandanum og almennings-
þ^gnu kvernig litið er á mannhelgi.
er nu talið óhugsandi í hinum svo-
a^a siðmenntaða heimi að bera út
fy;n< en hó var þetta gert hér áður
m a °P Sr ennt-’ó gert sums staðar á
v ^ k - ^i^^fiakka, sem við köllum
^nÞróaða. Ekki má bera út börn,
svo^ fóstrið er annað mál, það er
1-Iv na m'klu réttminna en barnið.
Fósfr.*r munur á fóstri og barni?
en b' no^i<rum mánuðum yngra
berQ0^'^' en megum við frekar
HVe un9 börn en eldri börn.
hciq.Cer ^œr fóstrið líf? Skv. þeim
°g eUnarhœtti, sem nú er allsráðandi
'nnig kemur fram í frumvarpinu,
virðist fóstrið ekki hafa tilverurétt
nema móðirin vilji, þangað til það er
12 vikna, úr því er það meira vafa-
samt með fóstureyðingu að þeirra áliti.
A. m. k. eru það mörkin fyrir fóstur-
eyðingu að eigin ósk. Og skv. frum-
varpinu á helst ekki að leyfa fóstur.
eyðingu eftir 16. viku Hvað veldur
þessum mörkum? Að þvl er mér virðist
aðallega það, að fram að 12 viku er
aðgerðin tiltölulega einföld og minni
hœtta á fylgikvillum eða complicat-
ionum ,,hjá konunni". Sem sagt, með-
an framkvœmd fóstureyðingarinnar er
einföld og hœttulítil, þá er allt í lagi.
Fyrir þá, sem verða að framkvcema
þetta ógeðfellda verk, — því að ég
held að það finnist öllum, sem lenda
I að gera það, — þá er það vissulega
minna ógeðfellt á þessu stigi. Fyrir
hermanninn er án efa ekki eins ógeð-
fellt að drepa mann í fjarska t. d. með
sprengjuárás, eins og að drepa mann
í návígi, en hvort tveggja er þetta þó
dráp.
Frá mínu sjónarmiði þá er fóstur-
eyðing slíkt neyðarúrrœði, að ekki á
að leyfa hana nema í neyð og að vel
yfirlögðu ráði, en eins og fram kemur
í gömlu lögunum, þá ber að taka tilit
til félagslegra ástœðna konunnar eða
konunnar og mannsins. Konan, sem
finnur, að hún er orðin barnshafandi,
er oft ekki í slíku andlegu jafnvœgi,
að hún sé fœr um að taka þessa al-
varlegu ákvörðun. Konan á fyrst og
fremst að vernda það líf, sem henni er
trúað fyrir, en ekki að tortíma því.
Frelsi konunnar er frá mínum bœjar-
dyrum séð fyrir getnaðinn, en ekki
eftir hann.
329