Jörð - 01.04.1941, Síða 13

hald er í, verður ekki byggð á öðru en persónulegri lioll-
ustu einstaklinganna — forystumannanna fyrst og frenist
— gagnvart sannleikanum — en — hvað er sannleikur?
-----konungi sannleikans — honum, sem anspænis dauð-
anum har sjálfum sór vitni og sagði: „Já, ég er konung-
ur; til þess er ég fæddur og til þess kom ég í heiminn,
að ég heri sannleikanum vitni. Hver, sem er sannleikans
megin, heyrir mína rödd.“
Komi þeir nú forystumenn þjóðar vorrar og i)eygi kné
fyrir konungi sannleikans. Honum getur hver maður lot-
ið, án þess að gera sig að minna manni; — hver skyldi
svo sem vaxa við það, að þykjast ætla að vera lionum ó-
háður? Komið þér, stýrimenn þjóðfélagsfleysins íslenzka,
til lians, er svaf öruggur í bátnum, sem aðrir héldu, að
myndi farast; — svaf þar öruggur af þvi að hann vissi,
að óhætt er þeim, sem er í þjónustu konungs sannleik-
ans, á hverju sem gengur. Komið til hans og biðjið hann,
eins og þér séuð þau hin litlu börn, sem vér erum öll.
Biðjið liann af alhuga að vera með í ferðinni — vera
hafnsögumaður-------og yður mun lærast, kærir, háttvirtir
bræður, að unna liver öðrum sannmælis og leita sannleik-
ans einvörðungu í hverju máli — anda lians, en ekki harð-
balalegs bókslafs. Og — það skal sannast, að þjóðleg ein-
ing og þjóðstjórn þarf ekki að vera óyndisúrræði, þegar
allt er í voða, hrófatildur, er halda verður saman á út-
vortis hátt með misjöfnum ráðum, lieldur hefir eðli til
að vera óhjákvæmileg afleiðing viðtækrar hollustu við
líf og sannleika. Sú þjóðlega eining mun veita þjóðstjórn
trausta og giftusamlega leiðbeining um stefnumið og með-
ferð stýris og segla á liinni óttalegu siglingu.
OSKORUÐU kirkjulegu orði hefir nú verið beint til á-
hafnarinnar á mesta og mikilvægasta farkosti islenzku
þjóðarinnar. Lýðfrelsi er sprottið upp af kristinni trú og
hún mun fullkomna það. Að lokum viljum vér ge^ast svo
djarfir, að ávarpa örfáum orðum þá, sem án alls líkinga-
máls eru nefndir sjómenn.
jörð • 11