Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 14
í dag, þegar þetta er skrifað, komu íslenzku togararnir,
sem staddir voru í höfnum og höfum Bretlandseyja, er
liafnbanni Þjóðverja var skellt yfir íslenzkan sæ. Þeir
komu lieim þrátt fyrir ógnun atburða og opinberra yfir-
lýsinga. Þeir héldu liópinn og höfnuðu hálfgildings vopna-
vernd, sem þeir áttu kost á, en fólu sig Guði á vald og
létu slag standa.
Þér, kjarkmiklu sjómenn, eruð landvarnarmenn íslenzku
þjóðarinnnar fyrir miðgarðsormi þeim, sem „liggur of höf
öll“ og hótar afkomu hennar og menningu grandi, jafn-
vel heilsu hennar og lifi. Áliætta yðar er hin sama og her-
manna annara þjóða. Að einu lejdi er þó aðstaða yðar öf-
undsverð i samanhurði við það, sem liermenn verða að
liafa: Þér getið haft konung sannleikans, drottin sjálfan,
með í hverju }7ðar verki. Engu þeirra er beint gegn lífi
og hamingju neins; eina markmið þeirra allra er að hyggja
upp líf og hamingju. Neijtið þessa — og þá man þrátt
fyrir allt vel farnast.
INNUMST sjómannanna með hlýjum hug. Dulræðar
öldulengdir ljósvakans umvefji þá blessun alþjóðar
fyrirbæna, livar sem þeir sækja um haf, þjóð sinni og fjöl-
skyldu lil hjargar. Hættan þokar oss öllum saman, Islend-
ingum. Vér finnum til þess, sem er, að „vér erum einn lík-
ami og Iiver annars limir“. Limirnir geta ekki verið sund-
urþykkir án þess, að likaminn híði allur tjón af. Á hættu-
siund viðurkennum vér þenna samnefnára þjóðfélags-
legra sanninda. Er hættan líður hjá, — munum vér taka
af nýju upp sérdrægni og sundrung — og þjóðfélagslega
vanheilsu,-------nema vér minnumst þess, hvað harg oss
hezt, þegar mesl lá við. Utan frá sjó barst oss ströng
kenning um sannleika og' líf. Tíminn mun leiða í ljós,
hvorl vér skildum, að bjargráðin í hættunni voru ekki
fóstur liverfullar stundar, heldur lögmál. „Þeir ætluðu
að gera oss illt, en Guð sneri þvi til góðs.“ „Allt verður
þeim til góðs, sem Guð elska.“ Eftir allt saman má beizla
sem liverja aðra orku óheillina utan frá sjó.
12 JÖRÐ