Jörð - 01.04.1941, Síða 55

upprifinn. Hann benti á barm sér og síðan út til skip-
anna. líg þóltist skilja, að hann langaði til að skoða þau,
og tók bann tafarlaust boði mínu um það og fór út í bát
nieð okkur ásamt tveimur af mönnum sínum. Satt að
segja var ég alveg liissa á því, að hann skyldi þora að
aiga þetta undir okkur.
Þegar á skipsfjöl var kornið, gaf ég þeim hart brauð
°g dósalax. Þeir tóku við þvi eins og ekkert væri. Það
ieyndi sér ekki, að þeir gerðu sér far um að láta sem þeim
þætti elcki til neins koma. Og þegar við gáfum Nagapate
að skilnaði tóbak, baðmullardúk, linífa og pípuhatt, þá
virti liann það varla viðlits.
Næsta kvöld, er við höfðum dregið saman aragrúa af
Sægnum á fjöruna, með því að breiða út allan okkar
varning, sýndum við þeim kvikmyndina, sem við liöfð-
um tekið af sjálfum þeim i fyrri ferðinni. Þegar fyrsti
geislinn skarst í gegnum dimmuna og féll á tjaldið, kurr-
uðu þeir og hörfuðu undan. En ég tók valdsmannlega
1 handlegginn á Nagapate og settist í sandinn og benti
honiun að gera slikt hið sama. Hinir fylgdu fordæmi
höfðingja síns og skvöldruðu eins og fugl í bjargi.
Þegar svo ásjónu Nagapates brá á tjaldið, ráku þeir
UPP feiknaorg. Aftur og aftur æptu þeir: „Nagapate —
Nagapate — Nagapate!“ Martin gerði merki um að færa
sér myndavélina i flýti og sá ég bregða fyrir glotti, er
sýndi, að nú liafði hnífur hans aftur komist í æðifeit-
un bita, er liann kvikmyndaði uppnám sverlingjanna, sem
voru nærri því eins liræddir og hissa og þeim var skemmt.
Það mátti heita svo, að hvert smetti, sem sýnt var á
tjaldinu, væri meðal áhorfendanna. I hvert sinn sem nýtt
andliý kom fram, æptu áhorfendurnir nafn hans og velt-
nst um af hlátri. En skyndilega dró niður í þeim og geig-
þrungið hvískur gekk um allan skarann. Maðurinn, sem
Uu kom fram, bafði verið dauður i hér um bil ár. „Gald-
ur^^Martins hafði vakið dauðan mann upp!
Eftir þetta leyndi sér ekki, að viðhorf Sægsins við okk-
ur var breytt. Ekkert eimdi eftir af svikráðum. Fram-
jörð 53